Ο έρωτας του Μίτια είναι η πιο γνωστή νουβέλα του νομπελίστα Ιβάν Μπούνιν κι η πρώτη πού γράφει ως εμιγκρές, μακριά από τη Ρωσία. 'Ώριμος λογοτέχνης πια κι άριστος τεχνίτης του λόγου, μας αφηγείται μια ερωτική ιστορία με ρομαντική διάθεση αλλ' ανανεωτική προσέγγιση. Ο αναγνώστης παρακολουθεί όχι μόνο τη μύηση του νεαρού Μίτια στον έρωτα άλλα κι όλη την πορεία της αφύπνισης του ερωτισμού μέσα του. Ο συγγραφέας, με τη βαθιά λυρική ματιά του, δίνει μιαν άλλη διάσταση στην ψυχολογική πρόζα: τις συναισθηματικές διακυμάνσεις του ήρωά του τις γνωρίζουμε μεσ' από τις μεταμορφώσεις της φύσης γύρω του, ενώ οι αισθησιακές εξάρσεις καθρεφτίζονται αρμονικά στην οργιαστική ανθοφορία της άνοιξης. Και τούτη την περιπέτεια της ψυχής ο εξόριστος Μπούνιν μας την περιγράφει με φόντο την επαρχιακή προεπαναστατική Ρωσία, κάνοντας έτσι τ' όνειρο του έρωτα να μοιάζει με τη νοσταλγία για την πατρίδα.
Ιβάν Μπούνιν (1870 - 1953): Ποιητής και πεζογράφος (βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 1933). Γόνος αριστοκρατικής οικογένειας, σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας και εργάστηκε ως δημοσιογράφος και βιβλιοθηκάριος. Το 1929 μετανάστευσε στη Γαλλία, όπου έζησε ως το τέλος της ζωής του. Κύρια χαρακτηριστικά της πεζογραφίας του Μπούνιν είναι η πλούσια σε ιδιωματισμούς γλώσσα, η εκφραστικότητα και η μουσικότητα της περιγραφής. Τα πιο σημαντικά έργα του είναι: "Τα μήλα του Αντόνοφ (1900), "Το χωριό" (1910), "Ο κύριος από τον Άγιο Φραγκίσκο" (1916), "Οι θεριστές" (1925).
