Ο ναΐσκος τους Προφήτη Ελισαίου, που γκρεμίστηκε, στα χρόνια της Κατοχής, έγινε γνωστός από τις αγρυπνίες στις οποίες συχνά ιερουργούσε ο νεοανακυρηχθείς άγιος παπα-Νικόλας Πλανάς με ψάλτες τους δύο Αλέξανδρους, τον Παπαδιαμάντη και τον Μωραϊτίδη.
Η Εταιρεία Παπαιαμαντικών Σπουδών ευτύχησε να υλοποιήσει ένα παλαιό στόχο της αναγραφόμενο μάλιστα στο καταστατικό της, την επανίδρυση του Ιερού Ναόυ του Αγίου Ελισαίου. Με αφορμή την έναρξη των εργασιών προχωρήσαμε στην παρούσα έκδοση, όπου περιέχονται τα δημοσιεύματα του Φ.Α. Δημητρακόπουλου για τον ιερό ναό, η εργασία της Τούλας Καλαντζοπούλου για τον εικονογραφικό διάκοσμο, και η φωτοανατύπωση της Ακολουθίας του Αγίου Ελισαίου που εξέδωσε ο Αλέξανδρος Μωραϊτίδης το 1925.
Ο Φώτης Δημητρακόπουλος γεννήθηκε στην Πάτρα το 1949, από πατέρα Καλαβρυτινό και μητέρα Κεφαλωνίτισσα. Μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου και τελείωσε το σχολείο, και το 1971 πήρε το πτυχίο του φιλολόγου, από το Τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής. Υπηρέτησε στις τάξεις του Ελληνικού Στρατού (1972-74) ως έφεδρος ανθυπίατρος Ιππικού-Τεθωρακισμένων. Διορίστηκε το 1974 βοηθός της έδρας Βυζαντινής Φιλολογίας. Το 1984 ορκίστηκε διδάκτωρ της ίδιας σχολής και το ίδιο έτος λέκτωρ της Νεοελληνικής Φιλολογίας. Το 1989 εξελέγη επίκουρος καθηγητής της Μεταβυζαντινής και Νεώτερης Ελληνικής Φιλολογίας. Το 1989 εξελέγη επίκουρος καθηγητής της Μεταβυζαντινής και Νεώτερης Ελληνικής Φιλολογίας. Το 1994 εξελέγη παμψηφεί καθηγητής Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Μονάχου και το 2000 αναπληρωτής καθηγητής της Βυζαντινής Φιλολογίας και Παλαιογραφίας στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το έργο του αναφέρεται σε θέματα Βυζαντινής, Μεταβυζαντινής και Νεοελληνικής Φιλολογίας, παλαιογραφίας, αγιολογίας-υμνογραφίας και εκδοτικής, από τα βυζαντινά χρόνια ως τον Παπαδιαμάντη, τον Σεφέρη και τη νεοελληνική λογοτεχνία της Κύπρου. Είναι πρόεδρος της Εταιρείας Παπαδιαμαντικών Σπουδών.
Μη Διαθέσιμο
