Το έργο "Ο άνθρωπος και τα όπλα" έχει δύο θέματα: το ένα είναι ο πόλεμος και το άλλο ο γάμος. Η ρομαντική πλευρά του πολέμου είναι βασισμένη στην ιδεαλιστική νοοτροπία ότι οι άνδρες πολεμούν επειδή είναι ήρωες, και ότι ο στρατιώτης που ριψοκινδυνεύει περισσότερο κερδίζει μεγαλύτερη δόξα και είναι μεγαλύτερος ήρωας. Η αγάπη και ο γάμος, από την άλλη πλευρά, έγιναν ένα από τα συχνότερα θέματα των έργων του. Σκεφτόταν τον γάμο όχι ως μέσον ικανοποιήσεως προσωπικών επιθυμιών των ανθρώπων ούτε ως μέσον θεσμών της οικογενείας, αλλά ως μέσον για τη γέννηση μιας καινούριας και καλύτερης γενιάς. Στο "Ο άνθρωπος και τα όπλα", αλλά και σε άλλα έργα, κοροϊδεύει τις εκάστοτε σοβαρότητες, αλλά πίσω από τη χιουμοριστική συγγένεια της Ραΐνας, του Σέργιου και του Μπλούντσλι, βρίσκεται η ανάμνηση της παιδικής ηλικίας του Σω σε ένα σπίτι που σκιαζόταν από την αποτυχία του γάμου των δικών του γονέων.
Στα έργα του αναφέρεται σε πραγματικά ανθρώπινα προβλήματα όπως στην πορνεία ("Το επάγγελμα της κυρίας Γουώρρεν"), τον πόλεμο ("Ο άνθρωπος και τα όπλα"), τη θρησκευτική μισαλλοδοξία ("Ο μαθητής του διαβόλου"), την εκδίκηση ("Η αλλαγή του Κάπταιν Μπρασμπάουντ") κτλ.
Shaw, George Bernard (1856 - 1950). Γεννήθηκε στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας και πέθανε στην Αγγλική πρωτεύουσα, σε ηλικία 94 ετών. Το 1925 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ της λογοτεχνίας. Κατά τα 50 και πλέον χρόνια της συγγραφικής δραστηριότητάς του έγραψε γύρω στα 50 θεατρικά έργα, τα πιο γνωστά από τα οποία είναι τα εξής: "Το επάγγελμα της κυρίας Γουώρρεν", "Πυγμαλίων", "Καίσαρ και Κλεοπάτρα", "Ο μαθητής του διαβόλου", "Φάννυ", "Άνθρωπος και υπεράνθρωπος", "Οι έξι του Καλαί", "Τα σπίτια των χήρων", "Πίσω στο Μαθουσάλα", "Αικατερίνη η Μεγάλη", "Στις χρυσές μέρες του βασιλιά Καρόλου", "Τα όπλα και οι άνθρωποι" κ.ά.
