Η γειτονιά είναι ζωντανή παρόλο που οι εργαζόμενοι είναι στις δουλειές τους και οι άνεργοι έχουν πάει βόλτα. Οι νοικοκυρές και οι καθαρίστριες συμμαχούν. Νόμιζα πως τινάζουν τα χαλιά μετά το ξημέρωμα. Άσχετα απ' την ώρα, λυπάμαι για τον κήπο του Παππού. Φαντάζομαι όταν ήταν και οι δύο ζωντανοί πόσο θα τον φρόντιζαν. Τώρα πλακώνεται απ'τη σκόνη και τις τρίχες των άλλων. Όσο ήταν ζωντανή είχαν ο ένας τον άλλο αλλά και το εγγόνι τους, αυτό το μέρος φροντισμένο είναι παραδεισένιο για να παίξουν παιδιά. Γίναμε κι εμείς παιδιά κανα-δυό φορές στον κήπο του Παππού και ζήσαμε το χώρο πιο χρωματιστό, πιο μεγάλο, πιο μυστηριακό.
Ο Αστέρης Αστεριάδης γεννήθηκε το 1978 στη Θεσσαλονίκη.
Σπούδασε στην Πολυτεχνική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Αγρονόμος & Τοπογράφος Μηχανικός. Από το 2000 μέχρι το 2002 έζησε στην Αθήνα κάνοντας Μεταπτυχιακές σπουδές στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.
Παράλληλα με τις σπουδές στη Θεσσαλονίκη ασχολήθηκε με τη μουσική. Υπήρξε επίσης για δυο χρόνια συντάκτης του περιοδικού "Πολυμήχανο" της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ σε κινηματογραφικά θέματα.
Συνεργάστηκε ως συντάκτης με τα διαδικτυακά μουσικά περιοδικά "Babylon.gr" και "Avopolis.gr"
Το "Εκατό μέτρα κάτω από το γέλιο" είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.
Ζει στη Θεσσαλονίκη.
