Ο ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος υπήρξε το πρώτο θερμό επεισόδιο του Ψυχρού Πολέμου, και ως τέτοιο απασχόλησε τις κυβερνήσεις και την κοινή γνώμη παγκοσμίως, ιδιαίτερα δε στην Ευρώπη. Το βιβλίο καλύπτει τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα από τον Δεκέμβριο του 1944 έως και το τέλος του 1949, όπως τις είδε ο Τύπος και η διπλωματία της Σουηδίας, μιας χώρας που έχει την ιδιαιτερότητα να είναι από τις λίγες στην γηραιά ήπειρο που παρέμειναν εκτός των αντίπαλων συνασπισμών του Ψυχρού Πολέμου.
Ο ελληνικός Εμφύλιος συνέβαλε στην παγίωση του ψυχροπολεμικού κλίματος στη σουηδική κοινή γνώμη τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. Παρουσιάζει έτσι ενδιαφέρον πώς τα γεγονότα στην Ελλάδα διαβάζονται από τη σουηδική διπλωματία, αλλά και πώς τα αφηγήματα της ελληνικής κυβερνητικής και της δυτικής προπαγάνδας (δευτερευόντως και της κομμουνιστικής) «φθάνουν» στην κοινή γνώμη και εντάσσονται στο πολιτικό σκηνικό της Σουηδίας.
Η μελέτη διερευνά επίσης τη συμβιβαστική πρωτοβουλία της Σουηδίας στον ΟΗΕ για το ελληνικό ζήτημα, πρωτοβουλία που εντασσόταν στην προσπάθεια της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης να «χτίσει γέφυρες» ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση, αλλά εγκαταλείφθηκε με την όξυνση του Ψυχρού Πολέμου. Η προβληματική της σουηδικής ουδετερότητας τη δεκαετία του ’40 θυμίζει την αντίστοιχη συζήτηση που γίνεται σήμερα με αφορμή την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ μετά τη ρωσική επίθεση στην Ουκρανία.
Στηριγμένο σε διεξοδική αποδελτίωση των σουηδικών δημοσιεύσεων και σε σουηδικά και ελληνικά διπλωματικά αρχεία, το βιβλίο έχει επομένως διπλή όψη: αποτελεί ένα χρονικό του ελληνικού Εμφυλίου από το ασυνήθιστο παρατηρητήριο ενός «τρίτου» ξένου, ενώ παρακολουθεί τη διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής και του γενικότερου πολιτικού κλίματος στη Σουηδία την περίοδο εκείνη – όψεις που είναι και οι δύο μάλλον άγνωστες στο ελληνικό κοινό.
Ο Σωτήρης Βαλντέν γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949. Σπούδασε οικονομικά στη Σουηδία και το Παρίσι και έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει διατελέσει επισκέπτης καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και γενικός γραμματέας διεθνών οικονομικών σχέσεων στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας. Από το 1996 εργάζεται στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, και κατά την περίοδο 2000-2003 είχε αποσπαστεί στο Υπουργείο Εξωτερικών ως σύμβουλος του υπουργού. Είναι επιστημονικός συνεργάτης του Ινστιτούτου Ευρωπαϊκών Μελετών του Ελεύθερου Πανεπιστήμιου των Βρυξελλών, και διδάσκει εκεί καθώς και στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει δημοσιεύσει βιβλία και πολλά άρθρα σε περιοδικά, συλλογικούς τόμους και εφημερίδες. Η ειδίκευσή του είναι τα ευρωπαϊκά θέματα, τα Βαλκάνια και η διεύρυνση.
Έλαβε ενεργό μέρος στον αντιδικτατορικό αγώνα στην Ελλάδα και το εξωτερικό από τις γραμμές του Ρήγα Φεραίου και του ΚΚΕ (Εσωτ.). Μετά τη μεταπολίτευση υπήρξε ηγετικό στέλεχος του Ρήγα Φεραίου, του ΚΚΕ Εσωτερικού και της "Ελληνικής Αριστεράς". Συμμετείχε στο Συνασπισμό ως το 1995. Το 2002 προσχώρησε στο ΠΑΣΟΚ.
Είναι παντρεμένος και έχει τρία παιδιά.
