Όπως και να ’χει το πράγμα, είναι φανερό πως η pin-up ντύνεται όπως ντύνεται για δυο λόγους: για να ικανοποιήσει την κοινωνική λογοκρισία μιας προτεσταντικής χώρας, που αλλιώτικα δεν θα επέτρεπε την εξέλιξη της pin-up στη βιομηχανική και ημιεπίσημη κλίμακα, και, για να εκμεταλλευτεί αυτή τη λογοκρισία και να τη χρησιμοποιήσει ως ένα ακόμη παράγοντα διέγερσης. Η ακριβής ισορροπία ανάμεσα στις απαιτήσεις της λογοκρισίας και το μέγιστο της αξιοποίησής της, χωρίς να προκαλείται το κοινό αίσθημα, ορίζει την ύπαρξη της pin-up και τη διακρίνει σαφώς από την ελευθεριάζουσα έως πορνογραφική καρτ-ποστάλ. Η επιστήμη των ημίγυμνων εμφανίσεων έχει γίνει αδρότερη. Σήμερα, αρκεί να βγάλει τα γάντια της η Ρίτα Χέιγουορθ για ν’ αρχίσει να σφυρίζει η πλατεία.
