Με το βιβλίο του "Ο κατήγορος" ο Α. Ρόα Μπάστος μας οδηγεί σε ένα σύμπαν όπου ο έρωτας, γαλήνιος και διάφανος, καταστρέφεται απότομα από τις φρικαλεότητες που διαπράττονται στο όνομα της τάξης, της ηθικής και της τιμής. Η απόπειρα μιας δολοφονίας, μιας τυραννοκτονίας, αποτελεί το νήμα που διαπερνά την αφήγησή του Φελίξ Μοράλ, είτε ως απομνημονεύματα, είτε ως ύμνος στον έρωτα, είτε ως λιμπρέτο μιας όπερας παράλογης και αιματηρής.
Ο "Κατήγορος" που γεννήθηκε από τις στάχτες του αρχικού χειρογράφου που ο συγγραφέας έκαψε πριν από αρκετά χρόνια, έρχεται να ολοκληρώσει και να κλείσει την τριλογία του Ρόα Μπάστος σχετικά με το μονοθεϊσμό της εξουσίας, μιας ιστορικής διαδικασίας που θα μπορούσε να ορισθεί συνοπτικά ως "ο λαός, το απολυταρχικό κράτος, ο διανοούμενος".
Επιπλέον, όχι μόνο θέτει επί τάπητος την προβληματική σχετικά με τη δικτατορία, τον έρωτα και την κοινωνικοπολιτική ευθύνη του λογοτεχνικού έργου που παράγεται από απόσταση, στην εξορία, αλλά αναλύει και το ζήτημα της διάστασης της γραφής από την πραγματικότητα, της σκέψης από τη δράση, σε μια κοινωνία μοντέρνα που προορίζει τον συγγραφέα για μια θέση "μη οργανική", μια θέση ισόβιας εξορίας.
Ο Αουγκούστο Ρόα Μπάστος γεννήθηκε στην Παραγουάη το 1917. Εγκατέλειψε τη χώρα του το 1947 και κατέφυγε στην Αργεντινή μαζί με άλλους συμπατριώτες του πολιτικούς πρόσφυγες. Στην αρχή στην Αργεντινή (1947-1976), και στη συνέχεια στη Γαλλία και στην Ισπανία, ο Ρόα Μπάστος έζησε σχεδόν πενήντα χρόνια μακριά από την πατρίδα του. Από το 1976 έως το 1983 εργάστηκε στην Τουλούζη ως επίκουρος καθηγητής: δίδαξε τη γλώσσα των γκουαρανί, ισπανοαμερικάνικη λογοτεχνία και δημιούργησε ένα εργαστήρι λογοτεχνικής γραφής. Ποιητής, σκηνοθέτης, θεατρικός συγγραφέας και μυθιστοριογράφος, έγινε παγκόσμια γνωστός με το μυθιστόρημα "Γιος του ανθρώπου" ("Hijo de hombre") που εκδόθηκε το 1960 και μεταφράστηκε σε δεκαπέντε γλώσσες. Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα "Εγώ, ο ανώτερος" ("Yo el Supremo"), το 1974, και "Ο κατήγορος" ("El Fiscal"), το 1989, που συγκροτούν μια τριλογία. Την ίδια χρονιά, κατά την οποία επέστρεψε οριστικά στην Παραγουάη, τιμήθηκε με το μεγαλύτερο βραβείο για την ισπανόφωνη λογοτεχνία, το βραβείο Θερβάντες. Πέθανε το 2005.
