Η Βενετία -χαμένη μέσα στη φθινοπωρινή καταχνιά- είναι μήπως η πόλη των αντικατοπτρισμών; Ένας επιστήμονας έρχεται να ξεκουραστεί σε μια λουτρόπολη, πολύ κοντά στη Γαληνοτάτη. Γιατί χάνει τον ύπνο του; Γιατί ακολουθεί κάποια που συνάντησε πάνω σ' ένα vaporetto; Γιατί αυτός ο χορός των παράξενων ανθρώπων που ολοένα πληθαίνουν γύρω του; Ο δόκτωρ Λούντβιχ Μαν, επιφανής γεροντολόγος από τη Βιέννη, είναι μήπως μυστικός πράκτορας; Τι ρόλο παίζουν η θελκτική και δηλητηριώδης Μάρλεν και οι ανησυχητικές σκιές του Σεργκέι Κομαρόφ και του Χανς Λ., που κάποτε συναντήθηκαν στην Αγία Πετρούπολη; Καθώς βυθίζεται αμετάκλητα μέσα σ' έναν ονειρικό κόσμο, ενώ η συνείδησή του ξεγλιστά και εγκαθίσταται η εμμονή μιας σκυεωρίας -τέλειας και ακατανόητης-, ο επιφανής αυτός καθηγητής ξεχνά άραγε ότι είναι ο εφευρέτης ενός μυστηριώδους μορίου που υποτίθεται ότι μπορεί να αποπρογραμματίσει και να επαναπρογραμματίσει την προσωπικότητα ενός ανθρώπου;
Επιστήμων-ονειρολόγος, ο Μισέλ Ζουβέ, γίνεται για μια ακόμη φορά μυθιστοριογράφος.
Επίτιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Λυών και μέλος της Ακαδημίας Επιστημών, ο Μισέλ Ζουβέ (1925- ) είναι ο επιστήμονας που, περισσότερο απ' οποιονδήποτε άλλον, ασχολήθηκε με το "μυστήριο" που περιβάλλει τον ύπνο και τα όνειρα. Οι έρευνές του στο πεδίο της ειδικότητάς του, τα όνειρα, του χάρισαν το χρυσό μετάλλιο του γαλλικού ερευνητικού ινστιτούτου CNRS.
Τα πρωτοποριακά επιστημονικά πειράματα και οι σημαντικές ανακαλύψεις του Γάλλου ονειρολόγου αποτελούν και το θέμα των μυθιστορημάτων του, που ιχνογραφούν μιαν άλλη αλήθεια, την αλήθεια που ακροβατεί ανάμεσα στην πραγματικότητα της καθημερινής ζωής και την υποκειμενικότητα των ονείρων του καθενός μας.
Το πρώτο του μυθιστόρημα "Το κάστρο των ονείρων" (1992) καθιέρωσε τον Μισέλ Ζουβέ στα γαλλικά γράμματα και σημείωσε τεράστια επιτυχία. "Ο κλέφτης των ονείρων" είναι το δεύτερο μυθιστόρημά του.
