«Και ο ψωραλέος ο απίστευτος ο καυχησιάρης στ᾿ αυγά του δεν κάθεται μοιράζει φυλλάδια τυπώνει βρισιές φτύνει τον εχτρό του το φίλο του χωρίς διάκριση καυγαδίζει με όλους όπου πηγαίνει αφήνει φαρμάκι δεν υπάρχει κακία που να μην την ξεστόμισε δεν υπάρχει γωνιά που να μην έσταξε το ύπουλο μίσος του μόνος του βελονιάζει και κεντρίζει το άχτι του ξεκλειδώνει συρτάρια για να μάθει τ᾽ ανήκουστα κλέβει χειρόγραφα φωτογραφίες και γράμματα αρρωστημένη συνείδηση που δεν ησυχάζει ποτέ αν δε βρει να καρφώσει το ανύποπτο θύμα του της προσβολής που φαντάστηκε το ψεύτικο είδωλο στήνει αδιάκοπα μιας αγιάτρευτης πληγής που μολύνθηκε γάγγραινα αν μπορούσε θα σκότωνε με τα λόγια μονάχα μα το θάρρος τού λείπει να χτυπήσει μ᾿ εύστοχη σφαίρα το στόχο του του λόγου τ᾿ ανδρείκελο η θηλιά που κρεμάει τον αντίπαλο νοερά δεν του φτάνει δεν τολμάει να σκοτώσει στ’ αλήθεια και βαράει όπου τύχει κι όποιον πάρει της λέρας το βόλι».
Φωτεινός Αηγιάννης – Ανώνυμο ποίημα
Νάνος Βαλαωρίτης για τον Λεωνίδα Χρηστάκη
Δοκιμιογράφος, εκδότης, επιμελητής εκδόσεων, λογοτέχνης, μεταφραστής, ζωγράφος ο Λεωνίδας Χρηστάκης γεννήθηκε το 1928 στη Θεσσαλονίκη και πέθανε στην Αθήνα τον Απρίλιο του 2009. Απόφοιτος της Παιδαγωγικής Ακαδημίας και της Σχολής Καλών Τεχνών. Στην Κατοχή πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, ενώ με τη χούντα φυλακίστηκε. Από το 1958 συνεργάστηκε ως ελεύθερος ρεπόρτερ με τα "Νέα" με τον Κώστα Νίτσο και τις "Εικόνες". Ως εικαστικός καλλιτέχνης είχε φτιάξει χίλια πορτρέτα, "από την πλατεία Βάθης μέχρι τη Μονή Πετράκη", όπως έλεγε ο ίδιος. Από τη δεκαετία του 1950 εξέδωσε τα περιοδικά "Κούρος", "Panderma" και "Ιδεοδρόμιο" και συνεργάστηκε με τα περιοδικά "Πάλι" και "Σήμα". Μελέτησε και παρουσίασε στο αναγνωνιστικό κοινό τις ζωές πολλών δημιουργών, Ελλήνων και ξένων.
