«Ξεκινώ έτσι με τη μεγαλύτερη αποκάλυψη και σας παρακαλώ να μην απορήσετε μ’ αυτά που θ’ ακούσετε. Δεν ονομάζομαι Μαξιμίλιαν. Το πραγματικό μου όνομα είναι ΈμπερχαρντΕλιλέντι και γεννήθηκα σε μια πάμφτωχη οικογένεια, που ζούσε στη χώρα των βάρβαρων Σαξώνων.Όλοι, όμως, ακόμη και τα μέλη της οικογένειάς μου, με φώναζαν απλά Έμπερ. Ο πατέρας μου, ο Άνσκαρ, ήταν ο πιο φτωχός άντρας του χωριού και η μάνα μου, η Ούρσουλα, ήταν το ίδιο κακομοίρα. […] Η μόνη περιουσία των γονιών μου, όταν παντρεύτηκαν, ήταν ένα ξύλινο καλύβι, χωρίς τζάκι, παρά με μια εστία στη μέση, καθώς και μια γουρούνα με την οποία μοιραζόμασταν τον ίδιο χώρο και την είχαμε για ζεστασιά τα παγωμένα χειμωνιάτικα βράδια».
Ο νεαρός Έμπερχαρντ και η πάμφτωχη οικογένειά του ζουν σ’ ένα μικρό χωριό της βόρειας Γερμανίας. Από έναν παιδιάστικο ερωτικό ενθουσιασμό για την πανέμορφη, αλλά υπερφίαλη, χωριατοπούλα Άννα, θα ξεκινήσει για τις Σταυροφορίες. Θα καταφέρει να ενταχθεί ως υπηρέτης σε μια ομάδα πολεμιστών που ξεκινούν για την Ιερουσαλήμ και, μετά τον θάνατο του κυρίου του, θα μπλεχτεί σ’ ένα περίεργο και επίπλαστο παιχνίδι που τον φέρνει στα σωματικά και ψυχολογικά όριά του. Στην Αντιόχεια θα συνδεθεί φιλικά με τον μοναχό Δανιήλ και θα γίνουν δυο αχώριστοι σύντροφοι με κοινή πορεία και κοινές περιπέτειες. Ο Έμπερχαρντ θα μετονομαστεί σε Μαξιμίλιαν και θα υπηρετήσει ως ο λεπτός, αδύναμος ιππότης στον στρατό του βασιλιά της Ιερουσαλήμ. Μετά από μια μεγάλη μάχη, της οποίας καθορίζει την έκβαση από συγκυρία, θα τον επευφημούν όλοι ως χλωμό θάνατο. Στην Ιερουσαλήμ θα γνωρίσει τη Γαλήνη και, όταν αργότερα πιαστεί αιχμάλωτος του Σαλαδίνου, θ’ αναγκαστεί ν’ αποκαλύψει την πραγματική του ταυτότητα. Η επιστροφή στην πατρίδα του θα γίνει η αιτία να φανερωθεί το μυστικό της Άννας και να επισφραγιστεί ένας καινούργιος έρωτας.
