... Επηρεασμένος από τη ρούσικη επανάσταση, με τα φλογερά συνθήματα για την εργατιά και την αγροτιά, οραματίζεται την ίδια συνεργασία και για τον τόπο του. Με τις ιδέες του, ενώ θα μπορούσε να ενταχθεί αμέσως στο κομμουνιστικό κόμμα, πιστεύει πως η θέση του, μια και γεννημένος αγρότης, είναι να παλέψει για τη δημιουργία ενός Αγροτικού Κόμματος, ενός κόμματος που θα αγωνίζεται για τα συμφέροντα της αγροτικής τάξης. Φοβάται πως χωρίς το κόμμα αυτό οι κοτσαμπάσηδες και η κεφαλαιοκρατία θα παρασύρουν τη μάζα αυτή με τ' απατηλά τους συνθήματα, κι αυτό θα ήταν ένα ασυγχώρητο λάθος. Ο κομμουνισμός για τους χωρικούς στέκει ακόμα ο μπαμπούλας για τη θρησκεία, την οικογένεια. Ξέρει η αντίδραση να ρίχνει συνθήματα που πιάνουν στον αγράμματο και θεοφοβούμενο ακόμα χωρικό. Θα πρέπει, λοιπόν, να έχουν δικό τους κόμμα. Υποστηρίζει πως με τους συνεπείς αγώνες, μέσα στην αγροτική μάζα και στις γραμμές του ΑΚΕ, θα πετύχουν τη συνειδητοποίηση και οργάνωση της αγροτικής τάξης και θα προετοιμάσουν το έδαφος για την πραγματοποίηση της συμμαχίας ανάμεσα στις δύο τάξεις των εργατών και αγροτών...
Η Νίτσα Γαβριηλίδου γεννήθηκε το 1925 στο χωριό Κοκκινιά του Κιλκίς. Οι γονείς της ήρθαν πρόσφυγες από τον Καύκασο της Ρωσίας το 1920 και στην αρχή ασχολήθηκαν με τη γεωργία. Πρωτοοργανώθηκε στην ΕΠΟΝ το 1943 στο Γυμνάσιο του Κιλκίς. Μετά τα Δεκεμβριανά όλη η οικογένεια Γαβριηλίδη συλλαμβάνεται και κρατείται στις φυλακές Θεμιστοκλέους έως την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας. Έκτοτε, η Ν. Γαβριηλίδου εργάστηκε ως ιδιαιτέρα γραμματέας στο πολιτικό γραφείο του πατέρα της στο Α.Κ.Ε., έως τις μαζικές συλλήψεις του Ζέρβα, τον Ιούλιο του 1947.
Η ίδια συνελήφθη στις 7 Απριλίου 1947 και παρέμεινε για πολλά χρόνια εξόριστη στα στρατόπεδα της Χίου, του Τρικεριού, της Μακρονήσου και πάλι του Τρικεριού. Το 1956 κατόρθωσε να διαφύγει στη Γαλλία, όπου δημιούργησε οικογένεια. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1985.
