Τι είναι ο σοσιαλισμός; Είναι δυνατή η οικοδόμηση μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας; Ή μήπως είναι, όπως επιχειρηματολογούν οι εχθροί του, ενάντια στην "ανθρώπινη φύση";
Τα ερωτήματα αυτά αποκτούν μεγαλύτερη σημασία μπροστά στην πραγματικότητα ενός καπιταλιστικού συστήματος που βυθίζεται όλο και πιο πολύ σε μια κρίση την οποία πληρώνουν εκατομμύρια εργαζόμενοι σε ολόκληρο τον κόσμο. Στις σελίδες αυτές βλέπουμε τον Ερνέστο Τσε Γκεβάρα να αντλεί από τις εμπειρίες του ως ένας από τους κεντρικούς ηγέτες της κουβανικής επανάστασης για να αποδείξει ότι οι εργαζόμενοι, μέσα από τη συλλογική τους προσπάθεια, μπορούν να μετασχηματίσουν τις οικονομικές βάσεις της κοινωνίας τους και, μέσα στη διαδικασία αυτή, να αλλάξουν και οι ίδιοι.
Ο Γκεβάρα έχει αφήσει μια αναντικατάστατη κληρονομιά για τους αγωνιστές του σήμερα που επιδιώκουν να ακολουθήσουν τον δρόμο της ιστορικά αναγκαίας μετάβασης από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό.
Ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα ντε λα Σέρνα γεννήθηκε στις 14 Ιούνη 1928 στην πόλη Ροσάριο της Αργεντινής. Σπούδασε ιατρική στο Μπουένος Άιρες και, αφού πήρε το πτυχίο του, ταξίδεψε εκτενώς στη Λατινική Αμερική. Ενώ ζούσε στη Γουατεμάλα το 1954, υπό την εκλεγμένη κυβέρνηση του Χακόμπο Άρμπενζ, ενεπλάκη στην πολιτική δράση και έγινε μάρτυρας της επιχείρησης που οργάνωσε η CIA για να ανατρέψει την κυβέρνηση αυτή. Υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τη Γουατεμάλα γιατί απειλούνταν η ζωή του και έφυγε για το Μεξικό. Στα μέσα του 1955 γνώρισε τον Φιντέλ Κάστρο και ενσωματώθηκε στην ομάδα ανταρτών που οργάνωνε ο Κάστρο για να πολεμήσει τη δικτατορία του Φουλχένσιο Μπατίστα. Τον Δεκέμβρη του 1956 ο Γκεβάρα έλαβε μέρος στην αποστολή που έφυγε για την Κούβα στο πλοιάριο "Γκράνμα", με σκοπό να ξεκινήσει τον ένοπλο αγώνα στη Σιέρα Μαέστρα. Ενώ αρχικά υπήρξε γιατρός του στρατεύματος, ο Γκεβάρα ανέλαβε ως ένας από τους διοικητές του Επαναστατικού Στρατού από τον Ιούλη του 1957. Το 1958 ο Γκεβάρα και ο Καμίλο Σιενφουέγος τέθηκαν επικεφαλής αντάρτικων ταγμάτων και κατάφεραν να διευρύνουν τις επιχειρήσεις του Επαναστατικού Στρατού στο κουβανικό έδαφος. Στα τέλη του 1958, ο Γκεβάρα οδήγησε τις επαναστατικές δυνάμεις στη νίκη στη μάχη της Σάντα Κλάρα, μία από τις πιο αποφασιστικές μάχες του πολέμου. Μετά την πτώση του Μπατίστα την 1η Γενάρη του 1959, ο Γκεβάρα ανέλαβε σημαντικές θέσεις στην επαναστατική κυβέρνηση. Έτσι, υπήρξε ένας από τους βασικότερους αντιπροσώπους της Κούβας στο εξωτερικό και ως επικεφαλής αντιπροσωπειών μίλησε πολλές φορές από το βήμα των Ηνωμένων Εθνών και άλλων διεθνών οργανισμών. Τον Απρίλη του 1965 ο Γκεβάρα έφυγε από την Κούβα προκειμένου να συμμετάσχει άμεσα σε άλλους επαναστατικούς αγώνες. Πέρασε αρκετούς μήνες στο Κονγκό και επέστρεψε μυστικά στην Κούβα τον Δεκέμβρη του ίδιου έτους. Τον Νοέμβρη του 1966 έφτασε στη Βολιβία, όπου τέθηκε επικεφαλής αποσπάσματος ανταρτών στον αγώνα ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία της χώρας. Τραυματίστηκε και συνελήφθη στις 8 Οκτώβρη του 1967 από τον βολιβιανό στρατό που είχε εκπαιδευτεί και υποστηριζόταν από την Ουάσινγκτον. Ο Γκεβάρα δολοφονήθηκε την επόμενη μέρα.
