[...] Ο Paul Diel αναλύει εδώ, από ψυχολογική σκοπιά, τα σύμβολα που σωρεύονται στη μοίρα του μυθικού ήρωα, θεωρώντας τα κατεξοχήν ψυχολογικές πραγματικότητες. Ως τώρα, οι μελετητές είχαν κυρίως προσδιορίσει ένα είδος αναγεννητικού συμβολισμού, εξετάζοντας την κοινωνική πλευρά, την κοσμική πλευρά ή την ποιητική πλευρά των συμβόλων - δηλαδή τις ανώτατες περιοχές του ανθρώπινου. Όμως, σε μια τέτοια ψυχολογία που δεν παύει να ερμηνεύει, που δεν παύει να μετατοπίζει τις έννοιες, που ριψοκινδυνεύει έτσι, ενώ ξεκίνησε από τα σύμβολα, να καταλήξει σε αλληγορίες, χάνεται ίσως το άμεσο νόημα των συμβόλων.
Αλλά και το να καθορίζει κανείς το άμεσο νόημα των συμβόλων, δεν είναι μήπως κι αυτό ένα έργο που ενέχει κάποια αντίφαση; Μήπως το σύμβολο δε θα ’πρεπε να υποδηλώνει ένα "πέρα από αυτό που εκφράζει"; Δεν υποδηλώνει άραγε μιαν ουσιαστική σχέση ανάμεσα στις σημασίες: ανάμεσα σ' ένα έκδηλο και ένα κρυφό νόημα;
Τέτοια ερωτήματα δεν θα απασχολήσουν πια τον προσεκτικό αναγνώστη του Paul Diel. Γιατί ο συγγραφέας μας εισάγει στην καθαρή ψυχολογία, ξεκινώντας από την ακόλουθη βασική ψυχολογική αρχή: το σύμβολο διαθέτει μια πρωταρχική ψυχολογική πραγματικότητα, ή με άλλα λόγια η ιδιότητα του "συμβολίζειν" είναι μια φυσιολογική ψυχική ιδιότητα. Οι μύθοι μας προμηθεύουν ακριβώς την ευκαιρία να μελετήσουμε την άμεση αυτή συμβολική ιδιότητα. [...]
(από τον πρόλογο του Gaston Bachelard)
