Είμαι κόρη ενός χαρτοπαίκτη. Το ανάλογο περιβάλλον διαμόρφωσε και τον δικό μου χαρακτήρα. Λούμπεν στοιχεία κάποιοι φίλοι του πατέρα, μεγαλοαστοί οι συγγενείς. Άτομα ως επί το πλείστον εκκεντρικά. Μερικοί χωρίς σώας τας φρένας, καθώς λέγανε, και με πολλές ιδιαιτερότητες. Άσε από αυτοκτονίες, απόπειρες κι αλλόκοτες συμπεριφορές. Ο θάνατος κυκλοφορούσε με μεγάλη άνεση. Στη μέση, ο εμφύλιος σπαραγμός. Γι' αυτό οι ήρωές μου πρόσωπα έξω από τα καθιερωμένα, κινηματογραφικά. Καθότι παιδί του κινηματογράφου. Ακόμα υπάρχουν τα γατιά. Μια έμμονη ιδέα που μ' ακολουθεί. Τέλος, αυτή η τάση για το διαφορετικό απορρέει από ένα πνεύμα καθαρά παιδικό, παρ' όλο που έχω αφήσει χρόνια πίσω μου αυτή την τρομερή ηλικία.
Γεννήθηκε στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας όπου έζησε ως τα δεκαοκτώ της χρόνια. Στην Αθήνα παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στην Α.Σ.Κ.Τ., στο εργαστήριο του Μαυροΐδη. Έγραψε κριτική κινηματογράφου για μικρό χρονικό διάστημα στο περιοδικό "Προσανατολισμοί", με διευθυντή τον Γιάννη Τζαννετάκο. Ζει κυρίως από τη ζωγραφική, παίρνοντας παραγγελίες για πορτρέτα σε χαμηλή τιμή. Τα τελευταία χρόνια, έτσι ξαφνικά, άρχισε να γράφει. Οι "Χάρτινες αγάπες" (Οδός Πανός, 2008) είναι το πέμπτο της βιβλίο (δεύτερη ποιητική συλλογή). Είχαν προηγηθεί δύο συλλογές διηγημάτων και μία νουβέλα από τις εκδόσεις "Κέδρος".
