Το θύμα
Στην άπατη του φόβου κόλαση που
αιώνες τώρα κρύβεται στο βάθος
μιας σχισμής που ο ίδιος χάραξε στο βράχο
το έρμο κορμί να προστατεύσει
απ’ τον εχθρό που διατηρεί
στη σκοτεινιά της φαντασίας του
και σαν η στιγμή παρουσιαστεί
με φόβο το μαχαίρι του υψώνει ν’ αμυνθεί
ενάντια στην αθωότητα του θύματος που
τόσο τον φοβίζει και τρέμει ο φονιάς σαν
το λεπίδι που οδηγεί βαθιά στο σώμα
του αθώου να βγει ο χρησμός σωστός
μόνο το άδικο μπορεί να κυβερνά, μόνο
το αίμα του αθώου πρέπει να δικαιώνει
την ακόλαστη ύπαρξη του φονιά στη γη
κι αυτός απλά αρνήθηκε το μεγαλείο
της ψυχής του ν’ αντικρίσει, κι αυτός
απλά βολεύτηκε σ’ αυτά που του `χαν μάθει
