Γνωρίζουμε πως οι επαναστάσεις δεν έρχονται απροειδοποίητα. Υπάρχουν πρόδρομες καταστάσεις και φαινόμενα που, κατά κάποιον τρόπο, τις προαναγγέλλουν.
Ο «Ελληνικός Διαφωτισμός», στην επαναστατική-ανθρωπιστική του εκδοχή, υπήρξε κάτι ανάλογο για την Ελληνική Επανάσταση του 1821: μια πρόδρομη κατάσταση της Ελληνικής Επανάστασης.
Ιδιαίτερη θέση μεταξύ των Ελλήνων Διαφωτιστών κατέχουν οι Ανώνυμοι Διαφωτιστές, αυτοί που έγραψαν τότε έργα μνημειώδη χωρίς να τα υπογράψουν, ανώνυμα, αλλά που πρόσφεραν τα μέγιστα στην υπόθεση του Αγώνα.
Ο «Ανώνυμος του 1789», η «Ελληνική Νομαρχία», ο «Ρωσσαγγλογάλλος», είναι τα κυριότερα από αυτά. Η συμβολή τους μάλιστα, εκτός από επαναστατική, ήταν και λογοτεχνική, έτσι ώστε να κατατάσσονται από τους θεωρητικούς της ελληνικής γραμματείας ως τα πρώτα αξιόλογα γραπτά της νεοελληνικής λογοτεχνίας.
Ποιοι, όμως, ήταν οι συγγραφείς τους και γιατί εικάζουμε βάσιμα ότι ήταν αυτοί που προτείνουμε;
Το παρόν βιβλίο αποτελεί μια μικρή συμβολή σε σχετικούς προβληματισμούς και ερωτήματα.
