Η δημοσίευση ενός προσωπικού ημερολογίου είναι μια επικίνδυνη υπόθεση, είτε ζει ακόμη ο συγγραφέας του, είτε όχι. Εξίσου, το να γραφτεί ένα ημερολόγιο προβλέποντας σε πιθανούς αναγνώστες, είναι κάτι παράλογο. Αυτά τα δύο ενωμένα ημερολόγια, είχαν γραφτεί μονάχα για τους συγγραφείς τους, για να ξεκαθαρίσουμε τις σκέψεις μας και να καταγράψουμε λεπτομέρειες στις οποίες θα μπορούσαμε να ανατρέξουμε στο μέλλον, και τις οποίες, ειδάλλως, θα είχαμε ξεχάσει. [...] Έχει σχεδιαστεί για να βοηθήσει αυτούς τους αναγνώστες που δεν είναι εξοικειωμένοι με τις δραστηριότητες και το περιβάλλον του Γκουρτζίεφ και των οπαδών του, δίνοντάς τους έτσι μία εικόνα, όχι μόνο της σκηνής πάνω στην οποία παίχτηκαν οι τελευταίες μέρες του, αλλά και του ιστορικού των συγγραφέων τους. [...]
(Elizabeth Bennett, απόσπασμα από την εισαγωγή)
[...] Το Ημερολόγιο αυτό έχει μεταφραστεί, όχι από την νεώτερη, αλλά από την παλαιότερη έκδοση του Κουμπ Σρίνγκς. Πρόκειται για τον 2ο τόμο των Ημερολογίων, γιατί ο 1ος χάθηκε, και εδώ, ο Τζον και η Ελίζαμπεθ Μπένετ, που δεν έχουν παντρευτεί ακόμα, περιγράφουν περιστατικά από την παραμονή τους στο Παρίσι, μαζί με τον Γκουρτζίεφ. [...]
(από το προοίμιο του εκδότη)
