Ο πολιτικός χάρτης του νεότερου κόσμου φέρει παντού τα σημάδια της επέκτασης της Δύσης είτε με αποικιοκρατικές είτε με άλλες, πιο έμμεσες, μορφές. Οι τοπικές κοινωνικές και πολιτισμικές ιστορίες εκδηλώνονται σε συνθήκες δυτικής κυριαρχίας και δεν μπορούν να κατανοηθούν ανεξάρτητα από την τομή που σήμανε το νεωτερικό κράτος.
Ωστόσο, από ανθρωπολογική σκοπιά, γίνεται φανερό ότι η καθιερωμένη πολιτική ανάλυση στέκεται υπερβολικά στην τυπική πρόσοψη του κράτους και των επίσημων θεσμών διακυβέρνησης, ενώ χρειάζεται να μελετηθούν εξίσου οι μικρομηχανισμοί της εξουσίας, μέσω των οποίων αυτή διαχέεται στο σύνολο της κοινωνίας. Εξάλλου, οι ανθρωπολόγοι γίνονται μάρτυρες στη βία, τη βαναυσότητα και τη μαζική εξαθλίωση που επιβάλλουν τα τοπικά και τα παγκόσμια συστήματα κυριαρχίας, αλλά και σε κάθε είδους αγώνες των γηγενών λαών και των απελευθερωτικών και κοινωνικών κινημάτων. Οι μελέτες τους ενδιαφέρουν κοινωνιολόγους και πολιτικούς επιστήμονες καθώς διεισδύουν στο "βαθύ πολιτικό" επίπεδο της αντίστασης και της ματιάς «από τα κάτω» που προβάλλουν οι "κοινωνίες χωρίς κράτος" και οι κοινωνίες των πολιτών. Από τις μακροκοινωνικές δομές ώς τις μικροδιαδικασίες της καθημερινής ζωής, η πολυεπίπεδη πραγματικότητα που προβάλλει εδώ ο Τζων Γκλέντχιλ περιλαμβάνει αμφίρροπες συγκρούσεις (όπως εκείνες του εκδημοκρατισμού με το σκιώδες κράτος και τη στρατιωτικοποίηση), άτυπες σχέσεις εξουσίας και μορφές πολιτικής δράσης (όπως του φύλου και της σεξουαλικότητας), και όλα τα σύμβολα και τις τελετουργίες που συνθέτουν τον λεγόμενο "πολιτικό πολιτισμό".
Σήμερα που η κρίση πολιτικής νομιμοποίησης είναι έκδηλη στις δυτικές κοινωνίες και ο "άλλος" εμφανίζεται περισσότερο από ποτέ στο εσωτερικό τους, η ανθρωπολογία πρέπει να αποαποικιοποιήσει ακόμη περισσότερο τους τρόπους σκέψης της, συμβάλλοντας στη συγκριτική μελέτη της πολιτικής ζωής και των πολλαπλών μεταμφιέσεων της εξουσίας τόσο στο Βορρά όσο και στο Νότο.
Ο John Gledhill σπούδασε πολιτική, φιλοσοφία, οικονομικά και κοινωνική ανθρωπολογία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Δίδαξε επί είκοσι χρόνια στο University College London και διηύθυνε το τμήμα του στο Μάντσεστερ την περίοδο 1997-2001. Συνδιηύθυνε το διεπιστημονικό Centre for Latin American and Caribbean Studies του ίδιου πανεπιστημίου, ενώ διατηρεί στενές σχέσεις με πανεπιστήμια και κέντρα ανθρωπολογικής έρευνας στην Αργεντινή, τη Βραζιλία και το Μεξικό. Έγινε πρόεδρος της Association of Social Anthropologists of the UK and Commonwealth (2005-2009) και αντιπρόεδρος της International Union of Anthropological and Ethnological Sciences από το 2009. Μετέχει στην αρχισυνταξία της επιθεώρησης Critique of Anthropology και στις συντακτικές επιτροπές των "American Ethnologist", "Anthropological Theory", "Identities: Global Studies in Culture and Power", "The Journal of Latin American Studies", "Urbanities" κ.ά. Ειδικός στη Λατινική Αμερική σε θέματα πολιτικής, οικονομικής και ιστορικής ανθρωπολογίας, ερευνά τα τελευταία χρόνια τις πολιτικές δημόσιας ασφάλειας στη Βραζιλία και το Μεξικό. Έργα του είναι: (μαζί με τους B. Bender και M.T. Larsen) "State and Society: the Emergence and Development of Social Hierarchy and Political Centralization" (1988, β΄ έκδ. 1995), "Casi Nada: A Study of Agrarian Reform in the Homeland of Cardenismo" (1991), "Power and its Disguises: Anthropological Perspectives on Politics" (1994, β΄ έκδ. 2000), "Neoliberalism, Transnationalization and Rural Poverty: A Case Study of Michoacan", Mexico (1995), "Cultura y Desafio en Ostula: Cuatro siglos de autonomia indigena en la costa-sierra nahua de Michoacan" (2004), (επιμ. μαζί με άλλους) "Rethinking Histories of Resistance in Brazil and Mexico" (2012).
