"Εκείνο το βράδυ, λοιπόν, κόσμος πολύς στριμώχνονταν στο χάνι και τα βλέμματα ήταν στραμμένα, εκτός από την Αλέλια που πάντα τα τράβαγε πάνω της, στον Όκκραλ, ένα ψηλό, σκοτεινό πραματευτή που μόλις το απόγευμα είχε φτάσει στην πόλη. Άντρες και γυναίκες, από την πόλη, τα χωριά αλλά και τα ξένα μέρη τον κοιτούσαν. Διερευνητικά. Ανήσυχα. Με προσμονή. Λόξα. Τα νέα που τους έφερε δεν τους χάιδεψαν τ' αυτιά. Η άφιξη της βασιλοπούλας, θα καθυστερούσε".
Μια ιστορία δίπλα στο τζάκι για ενήλικα παιδιά. Ώριμα, ίσως, αλλά όχι σιτεμένα τόσο ώστε να πάψουν να ονειρεύονται. Που όταν βλέπουν εφιάλτες, βάζουν μπρος τα δυο τους χέρια και σηκώνονται. Κι άμποτε κάποιος πόθος εκπληρωθεί θα ξαναβάλουν πλώρη, για άλλες "μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες".
Ο Γιάννης Γκλαρνέτατζης γεννήθηκε και μεγάλωσε στις Σέρρες αλλά ζει στη Θεσσαλονίκη εδώ και πολλά χρόνια. "Αιώνιος" φοιτητής φυσικής με ιδιαίτερη αγάπη στην ιστορία. Έχει ασχοληθεί ελαφρώς με τη δημοσιογραφία (για κάποιο διάστημα είχε μια εβδομαδιαία στήλη στο "Θερμόμετρο" της εφημερίδας "Θεσσαλονίκη", ενώ εργάστηκε και στα "Χίλια Δέντρα", το βραχύβιο ένθετο για την ιστορία της πόλης της ίδιας εφημερίδας), μετέφρασε δύο βιβλία του Μ. Μπούκτσιν ("Προς μια οικολογική κοινωνία" και "Τα όρια της πόλης") και τώρα εργάζεται ως βιβλιοϋπάλληλος. Βασική παράμετρος της ζωής του η συμμετοχή στο Κίνημα το οικολογικό. Το ειρηνιστικό. Το αντιρατσιστικό. Το συνδικαλιστικό. Των αντιρρησιών συνείδησης. Της γυναικείας απελευθέρωσης. Για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Έχει πάρει μέρος σε δεκάδες επιτροπές, πρωτοβουλίες, ad hoc ομάδες, δράσεις. Συμμετείχε για δεκαπέντε χρόνια στην Οικολογική Κίνηση Θεσσαλονίκης. Δραστηριοποιείται από την πρώτη στιγμή στην Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης. Μέλος του δ.σ. του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης, πρώην αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Γραφείου για την Αντίρρηση Συνείδησης. Στη συντακτική επιτροπή του "Αρνούμαι" και σ' αυτή της "Οικοτοπίας" (την αρχική). Έχει περάσει από την Ομάδα Γυναικών Θεσσαλονίκης, το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ, την ομάδα Θεσσαλονίκης της εφημερίδας "Εποχή" (όπου γράφει πότε-πότε). Σταθερός φίλος της Εθελοντικής Εργασίας Θεσσαλονίκης. Αυτή είναι η πρώτη του λογοτεχνική απόπειρα.
