Η Σάμαρ Γιάζμπεκ, από τον Αύγουστο του 2012 ως τον Αύγουστο του 2013, πέρασε λαθραία τρεις φορές τα σύνορα της πατρίδας της. Με πλαστή ταυτότητα, αποτόλμησε μια άκρως επικίνδυνη περιπλάνηση στον Βορρά της φλεγόμενης Συρίας. Ήταν όμως αποφασισμένη να δει με τα ίδια της τα μάτια την πραγματικότητα μιας επίγειας κόλασης. Έζησε ανάμεσα στους αμάχους, τους ακτιβιστές και τους μαχητές και κατέγραψε τη ματιά όλων, όχι μόνο των απλών ανθρώπων και των επαναστατών, αλλά και των ηγετών των τζιχαντιστικών οργανώσεων. Αυτούσιες μαρτυρίες που φωτίζουν, μέσα από ένα πλήθος συνταρακτικών λεπτομερειών, κάθε πτυχή ενός εξαιρετικά σύνθετου πολέμου, από το ειρηνικό ξεκίνημα της επανάστασης ως τη διάβρωση της πορείας της και τη σκοτεινή έλευση του Ισλαμικού Κράτους. Η συγγραφέας αποχωρίζεται και πάλι τον τόπο της, επιστρέφει στην εξορία και ύστερα από ένα χρόνο απόλυτης σιγής καταφέρνει να αποτυπώσει, απροκάλυπτα και τολμηρά, τις συγκλονιστικές της εμπειρίες. Ιστορίες αβάσταχτα σκληρές εναλλάσσονται με εικόνες που λάμπουν από ανθρωπιά μέσα στις στάχτες. "Οι πύλες του Τίποτα" είναι ένα ιστορικό ντοκουμέντο και ένα αφήγημα υψηλής έντασης, μια σπαρακτική καταβύθιση στα συντρίμμια των προδομένων ονείρων ενός λαού που δοκιμάζεται.
Η Σάμαρ Γιάζμπεκ γεννήθηκε το 1970 στην Τζάμπλα της Συρίας. Σπούδασε αραβική φιλολογία και εργάστηκε ως δημοσιογράφος και σεναριογράφος για την τηλεόραση. Παρόλο που ανήκει στη μειονότητα των αλαουιτών, πήρε θέση εναντίον του καθεστώτος Άσαντ και συμμετείχε στις διαδηλώσεις της Αραβικής Άνοιξης το 2011. Την ίδια χρονιά, μετά από αλλεπάλληλες συλλήψεις, διώξεις και απειλές, εγκατέλειψε τη Συρία μαζί με την κόρη της και βρήκε καταφύγιο στο Παρίσι, όπου ζει μέχρι σήμερα. Το 2010 επιλέχθηκε στη συγγραφική ομάδα του Beirut39 ως μία από τις σημαντικότερες νέες λογοτεχνικές φωνές στον αραβικό κόσμο. Τα τελευταία χρόνια έχει λάβει αρκετά διεθνή βραβεία για το έργο της. Έχει ιδρύσει τη μη κυβερνητική οργάνωση Women Now, για την υποστήριξη των δικαιωμάτων των γυναικών της Συρίας. Τα βιβλία της "Άρωμα κανέλας" και Διασταυρούμενα πυρά", καθώς και το τελευταίο "Οι πύλες του Τίποτα", το οποίο συμπεριλήφθηκε στη βραχεία λίστα του βραβείου Medicis etranger 2016, έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες.
