Πώς και κάτω από ποιές συνθήκες διαμορφώθηκε το σταρ σύστεμ; Ποιος είναι ο κοινωνικός του ρόλος και σε τι είδους ανάγκες ανταποκρίνεται; Σε αυτά και άλλα παρόμοια ερωτήματα επιχειρεί να απαντήσει στο βιβλίο του "Οι σταρ" ο γνωστός Γάλλος κοινωνιολόγος Εντγκάρ Μορέν.
Συνδυάζοντας ερμηνευτικά εργαλεία από διαφορετικές επιστήμες, ο συγγραφέας αναδεικνύει την ψυχολογική, πολιτισμική και οικονομική λειτουργία του σταρ σύστεμ, ενώ παράλληλα ιχνηλατεί την εξέλιξή του. Από τις απαρχές και τη χρυσή εποχή, όταν κυριαρχούσε ο σταρ-θεός (Ροδόλφος Βαλεντίνο, Γκρέτα Γκάρμπο), ως την εποχή του λυκόφωτος, που σφραγίζεται από τον τραγικό θάνατο του Τζαίημς Ντην και την αυτοκτονία της Μαίριλυν Μονρόε, και μέχρι την αναγέννηση της δεκαετίας του '60, όταν ένας νέος τύπος σταρ αναδύεται, το σταρ σύστεμ έχει διαγράψει έναν πλήρη κύκλο: από τη γέννηση στο απόγειο, από το απόγειο στον θάνατο και, τέλος, στην ανάσταση και τη μεταλλαγή.
Oι σταρ, κατά τον Μορέν, είναι κάτι περισσότερο από δημιούργημα της κινηματογραφικής βιομηχανίας· είναι ο ενδιάμεσος κρίκος ανάμεσα στο πραγματικό και το φαντασιακό. Η επιρροή τους αγγίζει κάθε πτυχή της καθημερινότητας, διαμορφώνοντας τα ήθη, την ερωτική συμπεριφορά, το γούστο στη μόδα. Kαθώς το φαινόμενο των σταρ διατηρεί μέχρι σήμερα αμείωτη τη ζωντάνια και την ισχύ του, το βιβλίο του Εντγκάρ Μορέν, θεμελιώδης μελέτη στον χώρο της κοινωνιολογίας του κινηματογράφου, παραμένει, χάρη στον πλούτο και την πρωτοτυπία της σκέψης του συγγραφέα, κλασικό έργο στη διεθνή βιβλιογραφία.
Ο Εντγκάρ Μορέν (Edgar Morin), Διευθυντής Ερευνών στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας (CNRS) της Γαλλίας, γεννήθηκε το 1921 στο Παρίσι από γονείς που ανήκαν στην εβραϊκή μεσογειακή διασπορά και είχαν ζήσει πολλά χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Λίγο πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα και έλαβε ενεργό μέρος στην Αντίσταση. Αργότερα (1951) διαγράφηκε από το Γαλλικό Κ.Κ. και έγινε ένας διεισδυτικός και οξύς κριτικός του σταλινικού ολοκληρωτισμού. Αφιερώθηκε έκτοτε στην επιστημονική και τη συγγραφική εργασία του, παραμένοντας πολιτικά αυτόνομος στο χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς, δίνοντας πάντα το παρόν με την κριτική του στάση απέναντι στα "μεγάλα γεγονότα" του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα. Το 1957 ίδρυσε μαζί με τον Κώστα Αξελό και άλλους το περιοδικό "Arguments". Έχουν κυκλοφορήσει στην ελληνική γλώσσα τα ακόλουθα έργα του Εντγκάρ Μορέν: "Οι σταρ" (Παϊρίδης, χ.χ.), "Αφήνοντας τον εικοστό αιώνα" (Ροές, 1987), "Να σκεφτούμε την Ευρώπη" (Εξάντας, 1991), "Γη-πατρίδα" (Οδυσσέας, 1993), "Έρωτας-ποίηση-σοφία" (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 1997), "Μια πολιτική πολιτισμού" (Νέα Σύνορα, 1998), "Κοινωνιολογία" (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 1998), "Τα δαιμόνιά μου" (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 1999), "Το καλοφτιαγμένο κεφάλι" (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 2000), "Η ανθρώπινη φύση: το χαμένο παράδειγμα" (Εναλλακτικές εκδόσεις, 2000), "Η Μέθοδος: 3. Η γνώση της γνώσης" (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 2001). Άλλα έργα του: "L' homme et la mort" (1951), "Autocritique" (1959), "L' esprit du temps" (1962-1976), "Le vif du sujet" (1969), "La methode 5 τόμοι" (1977-1991) κ.λπ.
