Στην ειρωνική κωμωδία "Οι φυσικοί" ο Ντύρρενματτ καταπιάνεται -με το γνωστό μαύρο χιούμορ του- με τον παραλογισμό του καιρού του. Εστιάζει στις καταστροφικές συνέπειες που μπορεί να έχει η επιστήμη αφενός για την ανθρωπότητα και αφετέρου για τους ίδιους τους επιστήμονες. Οι συνέπειες αυτές τον τρομάζουν, ωστόσο η αγωνία του κρύβεται εντέχνως πίσω από τη σάτιρα της επιστημονικής και πολιτικής δύναμης. Ο Α. Μινωτής σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Το Βήμα τον Μάρτιο του 1963 -πέντε μέρες προτού ανέβουν οι "Φυσικοί" στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία του ιδίου- είχε πει ότι ο Ντύρρενματτ με τους Φυσικούς "γελοιοποιεί την ανθρωπότητα για να τη συνεφέρει".
Σε πρώτο επίπεδο, το έργο πραγματεύεται το ζήτημα της ευθύνης του επιστήμονα· κατ' ουσίαν, όμως, αφορά όλους τους τομείς της συλλογικής ζωής. Ο Ντύρρενματτ ανάγει το εν λόγω ζήτημα σε πρόβλημα συλλογικό, υποστηρίζοντας μάλιστα πως τέτοιου είδους προβλήματα μπορούν να λυθούν μόνον από όλους τους ανθρώπους μαζί - οι μεμονωμένες ατομικές προσπάθειες επίλυσής τους είναι καταδικασμένες σε αποτυχία. Βέβαια, η συλλογική δράση προϋποθέτει την ύπαρξη μιας κάποιας ελπίδας, και ακριβώς αυτή αποτελεί το θεμέλιο των "Φυσικών". Όπως είχε δηλώσει και ο ίδιος ο συγγραφέας σε συνέντευξή του, οι Φυσικοί είναι ακριβώς το θέατρο της αδικαιολόγητης προσδοκίας, της παράλογης, ακατανίκητης ελπίδας.
Οι "Φυσικοί" είναι ένας ακόμη τίτλος του μεγάλου Ελβετού που έρχεται να προστεθεί στον κατάλογο των εκδόσεων Ροές. Αν και πρόκειται για έργο γραμμένο το 1962, παραμένει ένα άκρως επίκαιρο κείμενο που δεν προσφέρει έτοιμες απαντήσεις, παρά μας εμπλέκει σε ένα παιχνίδι σκέψης. Ο Ντύρρενματτ μας τοποθετεί, τελικά, όχι απέναντι στους ήρωές του, αλλά απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό - το έργο δεν είναι παρά ένας καθρέφτης.
Η έκδοση, πέρα από την εισαγωγή και το επίμετρο, περιλαμβάνει πρόλογο του (πρόωρα χαμένου) πανεπιστημιακού Επαμεινώνδα Βαμπούλη, πλήρη εργογραφία του Φρήντριχ Ντύρρενματτ, πλήρη παραστασιογραφία των Φυσικών (για Ελλάδα και Κύπρο), καθώς και φωτογραφικό υλικό από παραγωγές του έργου.
Ο Φρήντριχ Ντύρενματ (1921-1990) γεννήθηκε στο Κονολφίνγκεν, ένα χωριό κοντά στη Βέρνη της Ελβετίας. Γιος διαμαρτυρόμενου παπά, σπούδασε στη Βέρνη και στη Ζυρίχη φιλοσοφία και θεολογία. Στην αρχή εργάστηκε σαν γραφίστας και σχεδιαστής και ταυτόχρονα έγραψε τα πρώτα του δράματα και διηγήματα. Το 1947 έκανε την πρώτη του μεγάλη εμφάνιση σαν θεατρικός συγγραφέας με το έργο του "Εs steht geschrieben" ("Είναι γραμμένο"), το οποίο προκάλεσε στη Ζυρίχη θεατρικό σκάνδαλο. Ακολούθησαν "Ο τυφλός", "Ρωμύλος ο Μέγας", "Ο γάμος του κυρίου Μισισιπή", "Ένας άγγελος έρχεται στη Βαβυλώνα". Οι μεγάλες επιτυχίες ήρθαν με τα δύο έργα που τον έκαναν γνωστό σ' όλο τον κόσμο και τα οποία παίχτηκαν και στην Αθήνα από το Εθνικό Θέατρο: "Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας" και "Οι φυσικοί". Το τελευταίο του από μια μεγάλη σειρά θεατρικών έργων ήταν το "Der Meteor" (1967) που παίχτηκε ταυτόχρονα σε πολλές πόλεις της Ευρώπης και είχε μεγάλη επιτυχία. Όλα αυτά έκαναν τον Ντύρενματ έναν από τους μεγαλύτερους και γνωστότερους συγγραφείς της Ευρώπης. Υπήρξε το "τρομερό παιδί" της ελβετικής λογοτεχνικής ζωής, ένα πνεύμα ανήσυχο, δηκτικό, ειρωνικο και κριτικό, που με κάθε νέο έργο του ξάφνιαζε και τρόμαζε τον κόσμο. Τιμήθηκε, όσο ζούσε, με πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων το Βραβείο του Κύκλου των Θεατρικών Κριτικών και το βραβείο Σίλερ. Πέθανε το 1990.
(Φωτογραφία: Isolde Ohlbaum)
