Εξακολούθησε: Ζητούσα πέρα από μένα, πέρα από σένα, αυτό που είναι άπειρο, αυτό που μένει άπειρο. Γυρεύω το μάκρος και το πλάτος. Το ύψος και το βάθος εκείνου που δεν σχηματίζεται, δεν αγγίζεται, δεν κρατιέται. Είμαι μια φλόγα μ' ένταση που καταπίνει το σκοτάδι και χάνεται και σβήνεται στην ένταση. Προσπαθώ να μάθω πούθε ξεκίνησα, γιατί ξεκίνησα. Πόσο προχώρησα και πόσο μένω πίσω. Όχι πως δεν σε γνώρισα. Όχι πως δεν με κράτησες. Όχι πως δεν είμαστε βαθιά και ψηλά ενωμένοι. Μα είναι που δεν επρόλαβα να σ' ανεβάσω, που κι εσύ δεν επρόλαβες να με κερδίσεις την ώρα που μ' έχανες απέραντα, την ώρα που βάραινα και γινόμουν πέτρα και βούλιαζα. Είμαστε δυο βαριές μεγάλες πέτρες, δυο γυμνοί και σκληροί βράχοι που αδιάκοπα μας συντρίβει ο καιρός και μας αποξενώνει.
Ο Γιάννης Νικολόπουλος γεννήθηκε στον Πύργο Ηλείας. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του, παρακολούθησε μαθήματα Δημοσιογραφίας στην Αθήνα. Εκδίδει επί 37 χρόνια την εβδομαδιαία Εφημερίδα "Παρατηρητής". Είναι Πρόεδρος της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Πύργου και συνεργάτης πολλών Εφημερίδων και Τηλεοπτικών Καναλιών. Διετέλεσε Υποδιευθυντής της ΝΕΛΕ, Διευθυντής Γραφείου Τύπου Υπουργείου Προεδρίας της Κυβέρνησης και Νομαρχιακός Σύμβουλος Ηλείας. Είναι μέλος της Εθνικής Εταιρείας των Ελλήνων Λογοτεχνών, της Εταιρείας Λογοτεχνών Νοτιοδυτικής Ελλάδας και της Ένωσης Ιδιοκτητών Επαρχιακού Τύπου. Ιδρυτής του Συλλόγου "Ηλειακός Παρνασσός". Το 1974 εξέδωσε την Πανελλήνια Λογοτεχνική Εφημερίδα "Φιλολογική" και από το 1991 μέχρι σήμερα εκδίδει το Φιλολογικό Περιοδικό "Νουμάς". Επίσης είναι μέλος σε πολλά Πολιτιστικά Σωματεία και έχει βραβευτεί για το λογοτεχνικό και συγγραφικό του έργο.
