Η μονογραφία του Mihai Tipau, διδάκτορος του Πανεπιστημίου Αθηνών και του Πανεπιστημίου Βουκουρεστίου, ερευνητή στο περίπυστο Ινστιτούτο Σπουδών Νοτιοανατολικής Ευρώπης της Ρουμανικής Ακαδημίας, ανασύρει από τη λήθη και εντάσσει στην προβληματική της έρευνας ένα ξεχασμένο κεφάλαιο της κοινής πνευματικής παρακαταθήκης των λαών της χερσονήσου του Αίμου. Μας υπενθυμίζει με μεγάλη επιμέλεια και γνώση των πηγών και της βιβλιογραφίας την ελληνορουμανική ιστοριογραφία που αναπτύχθηκε κατά τη διαδρομή του μακρού δεκάτου ογδόου αιώνα.
Οι πνευματικές προτεραιότητες οι οποίες υπαγορεύθηκαν από τις ανάγκες ιδεολογικής συγκρότησης των εθνικών κρατών επέβαλαν και ποικίλες μορφές γραμματολογικών εθνοκαθάρσεων ως προς το τί θα εντασσόταν στον κανόνα των πηγών της ιστορικής αυτογνωσίας των νέων εθνικών κοινωνιών...
Πασχάλης Μ. Κιτρομηλίδης
Ο Mihai Tipau είναι απόφοιτος της Σχολής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Βουκουρεστίου, διδάκτορας Ιστορίας του ίδιου πανεπιστημίου και διδάκτορας Πολιτικής Επιστήμης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Ανάμεσα στα επιστημονικά του ενδιαφέροντα είναι η βυζαντινή και νεοελληνική ιστορία, το ζήτημα της εθνικής ταυτότητας, η μελέτη της λεγόμενης "φαναριωτικής" περιόδου στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες καθώς και ελληνο-ρουμανικής ιστοριογραφίας (18ου-19ου αιώνας).
