Οι Ουπανισάδες είναι τα ιερά ινδουιστικά κείμενα που συνοδεύουν τις Βέδες, τις ιερές σανσκριτικές γραφές, συμπυκνώνοντας το νόημά τους σε μορφή φιλοσοφικής διδασκαλίας – γι’ αυτό είναι γνωστές και ως «Βεντάντα», που σημαίνει το «τέλος» ή τον «τελικό σκοπό» της σοφίας (Βέδα θα πει «σοφία»). Και σε τι συνίσταται η αρχαία ινδουιστική διδασκαλία; Σε τίποτε άλλο πέρα από την αποστολή του ανθρώπου να απαλλαγεί απ’ όλες τις «πλασματικότητες» αυτού του κόσμου (τη μακροζωία, την ευμάρεια, τη στείρα νοητική λειτουργία κ.ο.κ.) και μέσω της υπερθετικής γνώσης του εαυτού να ενωθεί με τη θεϊκή συνείδηση, αυτή που διαπερνά και αποτελεί ολόκληρο το σύμπαν: «Ο άνθρωπος που έχει μορφή πεθαίνει, όχι όμως και αυτό που κατοικεί μέσα του».
Η Αθηνά Ντουσάκη γεννήθηκε το 1975 στα Χανιά. Έκανε ένα μικρό πέρασμα από την Κτηνιατρική Σχολή του Α.Π.Θ., την άφησε, σπούδασε τελικά κινηματογράφο στην Αγγλία, δούλεψε λίγα χρόνια σε διαφημιστικές εταιρίες στην Αθήνα και γύρισε στα Χανιά όπου εργάζεται ως σεναριογράφος, σκηνοθέτις μικρών ντοκιμαντέρ και ό,τι άλλο της έρθει.
Οι ταξιδιωτικοί οδηγοί της Road της άρεσαν τόσο πολύ που έστειλε στην εταιρία το βιογραφικό της μαζί με ένα γράμμα που έλεγε "χρησιμοποιήστε με!". Έτσι της ανατέθηκε να γράψει την "Ανεξερεύνητη Ζάκυνθο".
