Όλα πήγαν χαμένα. Ακόμα κι οι εποχές που άπλωναν τα χαρούμενα σεντόνια τους, χάθηκαν. Οι υπαίθριες μοσχομυρωδιές ξεχάστηκαν. Τα χρώματα που ακούραστα κυνηγούσε, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, φάνηκαν τώρα να ξέφτισαν. Ήταν η ώρα που κάποιος έπρεπε να της καθαρίσει τα τζάμια της ζωής. Κι αυτός ο κάποιος κοιμόταν εκεί έξω, στην πλαγιά του βουνού και διαρκώς φλυαρούσε. Ξάφνου, σαν να ένιωσε κάτι να πέρασε δίπλα της. Κάτι που δεν μπόρεσε να την αγγίξει, αλλά και κάτι που δεν μπόρεσε να της κρυφτεί…
Ο Μάνος Κατσέλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947 και είναι το τελευταίο παιδί μιας πολυμελούς οικογένειας. Το 1964 μαζί με άλλους συμμαθητές του εναντιώνεται στους καθηγητές του, παρουσιάζοντας απόψεις αντίθετες με τον αυταρχισμό που επικρατούσε στο εκπαιδευτικό σύστημα, με αποτέλεσμα την ίδια χρονιά μετά από μια μεγάλη και άνιση μάχη να εγκαταλείψει πικραμένος και μόνος τις σχολικές αίθουσες για να περάσει στις τάξεις του Εμπορικού Ναυτικού με την ειδικότητα του steward.
Στα γράμματα παρουσιάζεται για πρώτη φορά το 1979 από τις εκδόσεις "Ευκλείδης" με την ποιητική συλλογή "Ηλιοτρόπια" και το 1981 με το μακρόπνοο συνθετικό του ποίημα "Μυστικός διάλογος". Τον ίδιο χρόνο γίνεται μέλος της Ενωτικής Πορείας Συγγραφέων Ελλάδος και λίγο αργότερα τακτικό μέλος της Ένωσης Στιχουργών Ελλάδος. Το 1996 μετά από μια σιωπή δεκαπέντε χρόνων επανέρχεται με την ποιητική συλλογή "Σιωπηλές φλυαρίες" και το 1998 εκδίδει τη συλλογή "Νυχτερινό Ταχυδρομείο".
Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί σε ξένα και ελληνικά λογοτεχνικά περιοδικά κι εφημερίδες. Το 2006 έκανε το πρώτο του άνοιγμα στον πεζό λόγο με το μυθιστόρημα "Το τραγούδι του φλύαρου ποταμού".
