Το βέβαιο είναι ότι η ανθρωπότητα εισέρχεται σε εποχή μεγάλων κινδύνων. Όταν έτσι έχουν
τα πράγματα, είναι ζήτημα αν έχει καν νόημα η συνέχιση της συζήτησης περί "παγκοσμιοποίησης". Γιατί το πραγματικό ερώτημα σήμερα δεν είναι αν η ανθρωπότητα θα βαδίσει στην "παγκοσμιοποίηση" της ειρήνης και της συνεργασίας αλλά αν θα μπορέσει να αποφύγει τα χειρότερα, πώς μπορεί να αντιμετωπίσει μια τέτοια κατάσταση, με ποιους τρόπους και ποιες δυνάμεις;
Ο κρίκος του προβλήματος δεν βρίσκεται σ' αυτά που το συνθέτουν αλλά σ' αυτό που "απουσιάζει". Το μεγάλο πρόβλημα της εποχής μας είναι ότι από την παγκόσμια σκακιέρα "λείπει" ένας βασικός παράγοντας: Το ηττημένο λαϊκό εργατικό επαναστατικό κίνημα. Η ανατροπή της κατάστασης, η αναστροφή της πορείας των πραγμάτων δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη δημιουργία όρων για μια διαφορετική προοπτική, για μια άλλη διέξοδο.
Γιατί μόνο ένα λαϊκό κίνημα συγκροτημένο στη βάση των απαιτήσεων της εποχής μας θα μπορούσε να θέσει το όλο ζήτημα με ολότελα διαφορετικούς όρους και διαφορετικού τύπου διλήμματα προς όλες τις πλευρές.
