Πολλοί που ακούν, πληροφορούνται και διαβάζουν τις θέσεις που υποστηρίζω στον Τύπο, το διαδίκτυο και τα βιβλία μου, επειδή με αγαπούν, ανησυχούν μήπως κάποιοι από το σύστημα, που απροκάλυπτα κατηγορώ, μου κάνουν κακό. Μα ακριβώς αυτή την αντίληψη, που εμποδίζει την αποκάλυψη της αλήθειας, την καταγγελία των ενόχων και συμβάλλει στην ατιμωρησία, πολεμώ. Πάντα πίστευα και πιστεύω ότι ο άνθρωπος πρέπει να παίρνει κάποιο ρίσκο, όταν πρόκειται για το καλό όλων και της Πατρίδας μας. Προσωπικά έκανα και θα κάνω "μέχρι της τελευταίας ρανίδας του αίματός μου", κατά τον όρκο μου που έδωσα ως Εύελπις, ό,τι μπορώ για να διορθωθούν κάποια πράγματα στην ελληνική κοινωνία. Εάν και κατά πόσο θα τα καταφέρω, δεν το γνωρίζω. Όμως, θα έχω κάνει αυτό που πιστεύω, αυτό που πρέπει. Όσο για τους φίλους που με αγαπούν και ανησυχούν πως μπορεί να μου συμβεί κάποιο κακό, τους διαβεβαιώνω, ότι ουδόλως με απασχολεί, γιατί ήδη -Θεού θέλοντος- ξεπέρασα σε ηλικία τον μέσο όρο της ζωής των ανθρώπων στην Ελλάδα, και από δω και πέρα, οποιαδήποτε μακροημέρευσή μου θα είναι "Δώρο Θεού"! Τέλος, δεν στενοχωριέμαι, γιατί και να αποχωρήσω από τη ζωή, επειδή έλεγα την αλήθεια, οι απόγονοί μου θα είναι υπερήφανοι και θα έχουν την ηθική ικανοποίηση, γιατί έφυγα μαχόμενος για αυτή την αλήθεια και την αγάπη μου για την Ελλάδα!
Ο Θ. Α. Ανδρεάκος γεννήθηκε στο Χαλάνδρι και μεγάλωσε στην Καλλιθέα. Διδάκτωρ Μηχ/γος Μηχανικός με Master στην ηλεκτρονική μηχανική, διπλωματούχος του Ε.Μ.Π. και απόφοιτος της Σ.Σ. Ευελπίδων. Αθλητής του Πανελλήνιου Γ.Σ. υπήρξε βασικό στέλεχος της Ομάδος Βόλλεϋ. Μέλος της Εθνικής Βόλλεϋ το 1964. Εύελπις και στη συνέχεια μόνιμος αξιωματικός μετείχε των αντιπροσωπευτικών ομάδων των Ενόπλων Δυνάμεων Βόλλεϋ, Μπάσκετ και Ξιφασκίας, ενώ διετέλεσε μέλος του Ανωτάτου Συμβουλίου Αθλητισμού Ε.Δ. (Α.Σ.Α.Ε.Δ.) και του International Military Supports'Council (CISM) το 1961-64. Αφού εγκατέλειψε την ενεργό δράση ως αθλητής ασχολήθηκε με τα διοικητικά του αθλητισμού και δημιούργησε την Ομοσπονδία Πετοσφαιρίσεως αφού διαχώρισε το βόλλεϋ και το μπάσκετ σε δύο ανεξάρτητες ομοσπονδίες Ε.Ο.ΠΕ. και Ε.Ο.Κ. το 1970.
