Σ' ευχαριστώ, που νιώθω μέσα μου ότι Εσύ υπάρχεις.
Με αφουγκράζεσαι. Κι υποσυνείδητα,
ή ίσως ενορατικά,
ορθώνετ' η κατάφαση κι η βεβαιότητα
για τη δική Σου παρουσία,
όταν -αδύναμος- δεν έχω πια ούτε κι εμένα.
Kαι αμφιβάλλω,
σαν ποιο -ή ίσως και σαν τι- να είναι άραγε
το διάβα μου απ' τη ζωή.
Μη Διαθέσιμο
