Παράνοια

Όλες οι σκέψεις μου, όλοι οι φόβοι, υλοποιούνται μπροστά στα μάτια μου. Σαν το μυαλό μου να καθοδηγεί ό,τι κινείται γύρω μου και τον χρόνο που τρέχει, έτσι ώστε τα πράγματα που περιμένω, να με πλησιάζουν χωρίς να με αγγίζουν. Ζω μέσα σε μια κόλαση φτιαγμένη από τους φόβους μου. Έχω πεθάνει κι έχω έναν άγγελο συνοδό που με ελέγχει. Μέχρι να αποφασίσει αν θα με αφήσει εδώ, ή αν θα με πάρει μαζί του σε έναν παράδεισο αντίστροφο αυτής της κατάστασης. Σε ένα μέρος όπου η ηρεμία θα οδηγεί τη σκέψη μου, όπου δε θα καλώ μετεωρίτες να πέσουν πάνω μου, αλλά θα καθορίζω ο ίδιος την τροχιά τους και θα ζωγραφίζω σχέδια στον ουρανό με τη φλεγόμενη ουρά τους.