Αν γενικότερα η μαρτυρία είναι ένα πρωτογενές υλικό για τη γνώση της ιστορίας, οι αφηγήσεις του Αιμίλιου Βεάκη, που περιλαμβάνονται στα "Παρασκήνια", αποτελούν σίγουρα ένα πολύτιμο μέρος της άτυπης και ως ένα βαθμό άγνωστης ιστορίας και προϊστορίας του θεάτρου μας. Πέρα όμως από τεκμήρια των συνθηκών μέσα στις οποίες γεννήθηκε και αναπτύχθηκε το θέατρό μας, στον 19ο και στον 20ο αιώνα, οι αφηγήσεις αυτές είναι από μόνες τους λογοτεχνικά κείμενα. Με εξαιρετική ζωντάνια, με γλαφυρότητα, με συγκρατημένη συγκίνηση αλλά και με διεισδυτικό χιούμορ που φθάνει ως τα όρια της αριστοφάνειας σάτιρας, ο Βεάκης, ο μέγας αυτός άνθρωπος του ελληνικού θεάτρου, δείχνει στα "Παρασκήνια" πόσο απολαυστικά μπορούσε να διηγείται.
Μη Διαθέσιμο
