Το παρελθόν λειτουργεί ως συμβολικό πεδίο μάχης: κυρίαρχοι και κυριαρχούμενοι, πλειονότητες και μειονότητες, ειδικοί και μη διεκδικούν την αποκλειστικότητά του. Όλοι έχουμε ως σημείο αναφοράς ένα παρελθόν, προσωπικό και συλλογικό, όμως το χειριζόμαστε επιλεκτικά για να νοηματοδοτήσουμε το παρόν. Αν "ανασκάψουμε" την αρχαιολογία ως θεσμό και ως αφήγηση, θα διαπιστώσουμε ότι ουσιαστικά πρόκειται για κατασκευή συμβόλων και μύθων. Η μελέτη αυτών των «ανασκαφικών» δεδομένων μπορεί να μας οδηγήσει στην αναθεώρηση της "αλήθειας", της "δικής μας" και των "άλλων", και τελικά στον αναστοχασμό του παρελθόντος και του παρόντος, όπως επιχειρείται στο βιβλίο αυτό. Ίσως τότε μπορέσουμε να διατυπώσουμε περισσότερο πολυφωνικές ερμηνείες για το αντικείμενο της αρχαιολογίας και για μας τους ίδιους.
