"Ο Κώστας Πεντεδέκας αγωνίστηκε συνέχεια χωρίς διακοπή γι' αυτό που λέμε Πατρίδα, Ελευθερία, Δημοκρατία επί 23 χρόνια συνεχώς. Ξεκίνησε το 1940 στα βουνά της Αλβανίας. Τελείωσε το 1963, όταν επί τέλους αφέθηκε ελεύθερος· είχε καταδικαστεί σε ισόβια δεσμά το 1949 και επί 14 περίπου χρόνια περιφερόταν από φυλακή σε φυλακή και από στρατόπεδο σε στρατόπεδο.
Ο Κώστας Πεντεδέκας δεν είναι ακαδημαϊκός ιστορικός. Είναι, για μένα, ένας Μακρυγιάννης"
(απόσπασμα από την ομιλία του Μιχάλη Βασάλου)
Η αλήθεια πάντα νικάει στο τέλος υπερισχύει του χρόνου, διαλύει την προπαγάνδα, και την εξουσία τη στέλνει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Ποιος θυμάται τους στρατοκράτες, ποιος τιμάει σήμερα τους πολιτικούς της υποτέλειας, ποιος βασανιστής έφυγε ευτυχισμένος. Τι απομένει από τις δεκαετίες 1940-1950 μέχρι το "τέλος" του Εμφυλίου;
Ο κουρνιαχτός της αλληλοσφαγής και του ανηλεούς κυνηγητού των ηττημένων κατακάθισε, τα ψεύδη
και τα συνθήματα μίσους κιτρινίζουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και ανθίζουν όσα λουλούδια σώθηκαν και ποτίζονται από ιστορικούς που μιλάνε απλά χωρίς μνησικακία, θυμίζουν ξεχασμένους αγωνιστές περιγράφουν στιγμές που πρέπει να μη ξεχαστούν.
Ο Κώστας Πεντεδέκας με το παρόν βιβλίο δρέπει τα ευχαριστώ και μπράβο όλων εκείνων που ξέρουν
να εκτιμούν και να επιβραβεύουν την εντιμότητα.
Γεννήθηκε στο Δαδί το 1917. Τελείωσε το Γυμνάσιο του Δαδιού και σπούδασε στη Γυμναστική Ακαδημία Αθήνας όπου πήρε το πτυχίο το 1938. Συμμετείχε στον πόλεμο του 1940, στο Αλβανικό μέτωπο και στα χρόνια της Κατοχής, 1941-'44, συμμετείχε στην ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση. Από το 1946 μέχρι το Νοέμβρη του 1949 αγωνίστηκε στο Δ.Σ.Ε. Από το Νοέμβρη του 1949 μέχρι το Δεκέμβρη του 1963 υπήρξε πολιτικός κρατούμενος σε διάφορες φυλακές (Λαμίας, Μακρονήσου, Βούρλων, Κεφαλληνίας, Θήβας, Αβέρωφ, Άμφισσας), καταδικασμένος στην ποινή της "ισοβίου καθείρξεως". Αποφυλακίστηκε "υπό τον περιοριστικόν όρον της μη παραμονής επί πενταετίαν εις τας περιφερείας Λοκρίδος, Φθιώτιδος και... της τέως Δ/σεως Πρωτευούσης και Πειραιώς".
