Ο Πέερ Γκιντ, μοναχογιός της πάμφτωχης χήρας Όζε, είναι γνωστός στο χωριό του για τα παραμύθια του. Εξιστορεί φανταστικά κατορθώματα στη μητέρα του και ονειρεύεται περιουσίες και αξιώματα. Ανεβαίνει λέει, στην επικίνδυνη κορυφογραμμή των βουνών για να κυνηγήσει ταράνδους, έχει για συντροφιά τον διάβολο, ξωτικά και διάφορα άλλα θαυμαστά πλάσματα, γνωστά μόνο από τα παραμύθια.
Κατά τη διάρκεια ενός γάμου στο χωριό του, ο Πέερ Γκιντ θυσιάζει τον έρωτά του για τη Σολβέιγ. Γοητεύεται από ένα κορίτσι που είναι έτοιμο να παντρευτεί. Απαγάγει την πλούσια νύφη και στη συνέχεια την εγκαταλείπει και κρύβεται στο δάσος για να γλιτώσει από τους διώκτες του. Για να εξιλεωθεί και να γίνει ο γάμος, του προτείνουν να απαρνηθεί την ανθρώπινη φύση του και να γίνει τρολ, δηλαδή ξωτικό, όπως είναι η νύφη και το υπόλοιπο βασίλειο.
Η φιλοδοξία του Πέερ, αν και μεγάλη, δεν είναι αρκετή ώστε να τον κάνει να δεχθεί την πρόταση. Έτσι, αποκτά αρκετούς θανάσιμους εχθρούς. Στο πλευρό του μένουν μόνο η μητέρα του και η νεαρή Σολβέιγ.
Η Όζε πεθαίνει σε προχωρημένη ηλικία, αλλά ύστερα από την εμφάνιση μιας μυστηριώδους γυναίκας που τον κατατρέχει και τον αναγκάζει να εγκαταλείψει την πατρίδα του, χάνει και τη Σολβέιγ. Φεύγει στην Αμερική, όπου γίνεται πλούσιος και διάσημος...
Ερρίκος Ίψεν (1828-1906). Νορβηγός δραματουργός και ποιητής, γεννημένος στην πόλη Σιν της Νορβηγίας. Σε ηλικία 22 ετών δημοσίευσε το πρώτο του θεατρικό έργο, με τίτλο "Κατιλίνας". Κατόπιν προσλήφθηκε στο θέατρο της πόλης Μπέργκεν ως δραματουργός, όπου δουλεύοντας, έγραψε τα έργα: "Η νύχτα του Άη Γιάννη", "Η γιορτή του Σουλχάουγκ", "Η κυρία Ίνγκερ", κ.ά. Το 1857 εγκαταστάθηκε στην πρωτεύουσα Κρίστιανσεν, όπου έγραψε την περίφημη "Κωμωδία του έρωτα", τους "Μνηστήρες του θρόνου", τον "Περ Γκυντ" και τον "Μπραντ". Στη συνέχεια ταξίδεψε στο εξωτερικό, γράφοντας τα έργα: "Εχθρός του λαού", "Κουκλόσπιτο", "Τα στηρίγματα της κοινωνίας", "Αγριόπαπια", "Έντα Γκάμπλερ" και τους ασύγκριτους σε τέχνη και πλοκή "Βρικόλακες", που θεωρούνται και ως το αριστούργημά του. Το τελευταίο έργο του είχε τον τίτλο "Όταν εμείς οι πεθαμένοι σηκωθούμε" και δημοσιεύθηκε το 1900. Πέθανε στο Κρίστιανσεν της Νορβηγίας, σε ηλικία 78 ετών, μετά από πενταετή πλήρη πνευματική και σωματική ατονία.
Μη Διαθέσιμο
