Αυτό το λεύκωμα είναι ένα οδοιπορικό στις γειτονιές του Πειραιά. Μέσα στις σελίδες του βιβλίου ζωντανεύουν τα κυριότερα γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία της πόλης. Ένα σεργιάνι, κρύβει πάντα πολλές εκπλήξεις. "Λιμάνι και πόλη του Πειραιά" θα μπορούσε να λέγεται αυτό το ταξίδι στον χώρο και τον χρόνο.
Τα σημεία αναφοράς της πόλης ήταν το Ρολόι, που κατεδαφίστηκε 100 χρόνια μετά την ανέγερση του κτηρίου, ο υπερμεγέθης Λέων, που εδώ και πολλά χρόνια βρίσκεται "αιχμάλωτος" στη Βενετία, και, τέλος, το Δημοτικό Θέατρο όπου, μετά τον καταστροφικό σεισμό του 1999, γίνονται εργασίες για την αποκατάσταση των ζημιών.
Ο Πειραιάς άλλαξε πρόσωπο, έγινε κοσμοπολίτικος, ακολούθησε το ρεύμα της εποχής, αλλά, σε κάποιες γειτονιές, ο περιπατητής -νοσταλγός ανακαλύπτει κάποια αχνάρια της προηγούμενης εποχής. Υπάρχουν κτήρια που διατηρούν την αρχοντιά και την ιστορία του παρελθόντος. Λίγα, αλλά αρκετά για όποιον θέλει να ψάξει την ιστορία αυτής της πόλης, που τραγουδήθηκε και έγινε ταινίες που έφτασαν στα πέρατα της γης για να τη γνωρίσουν και να την αγαπήσουν τόσοι και τόσοι άνθρωποι. Υπάρχουν ακόμα κάποιοι φορείς, κάποιοι νοσταλγοί της πόλης τους, που εξακολουθούν να ονειρεύονται και να αγωνίζονται για να δώσουν μια "άλλη νότα" στον αγαπημένο Πειραιά. Μακάρι κάποτε να καταφέρουν να ενώσουν τις δυνάμεις τους για τον κοινό σκοπό και το όφελος αυτής της πόλης με την πολυαιώνια ιστορία.
Η Κάτια Μητροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε εσωτερική διακόσμηση (εργαστήριο Σπύρου Βασιλείου) και έκανε αναγνώριση πτυχίου στην Α.Σ.Κ.Τ. με τον Ι. Μόραλη. Παρακολούθησε κεραμική στην Ελλάδα στο εργαστήριο του Μάνου Δάνου και μετά στο εξωτερικό και τεχνική φωτογραφίας κοντά στον Σπύρο Γογώνη.
Δούλεψε ως σκηνογράφος και ενδυματολόγος σε 6 παραστάσεις. Έχει πάρει βραβείο Α/Μ φωτογραφίας το 1983 και 4 φορές έπαινο σε διαγωνισμό ελεύθερου ρεπορτάζ. Έχει δουλέψει σε περιοδικά με διακοσμητικά θέματα, παρουσιάσεις καλλιτεχνών και ελεύθερα κομμάτια. Το 1984 παρουσιάστηκε για πρώτη φορά σε έκθεση με φωτογραφίες και, το 1975, με κεραμικά. Συνεργάζεται στην Ελλάδα και τη Γερμανία δημιουργώντας εξώφυλλα λογοτεχνικών βιβλίων και έχει εικονογραφήσει αναγνωστικό Β΄ δημοτικού. Μετά από πρόσκληση της τότε Μορφωτικής Ακολούθου στο Παρίσι, εκπροσώπησε, το 1987, την Ελλάδα στην έκθεση "Ελληνικό παραδοσιακό σπίτι" με Α/Μ φωτογραφίες στο Enghien Les Bains και στο Celle Saint Cloud για την "Ημέρα της Ευρώπης" με κεραμικά. Συμμετείχε το 1998 με φωτογραφίες στις "Γυναίκες της Ουνέσκο" στη Θεσσαλονίκη. Είναι μέλος του Ε.Ε.Τ.Ε. και έργα της υπάρχουν σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές.
