Τα νησιά μας, τα πιο όμορφα του κόσμου, τα γέννησε η γη με ένα δάκρυ και ένα χαμόγελο. Τα ασήμωσε το φεγγάρι, τα χρύσωσε ο ήλιος και τα έντυσαν οι θεοί με την ανάσα τους. Τα πελάγη μας τα χρωματίζει ο ουρανός της Ελλάδας και στραφταλίζουν κάτω από τον ήλιο.
Μα πότε, πως και γιατί ονομάστηκαν έτσι όπως τα ξέρουμε σήμερα;
Πίσω από ένα νησί ή ένα πέλαγος κρύβεται μια ιστορία αγάπης. Κάποτε οι θεοί του Ολύμπου αγάπησαν βασιλοπούλες και νεράιδες των πηγών. Τις ερωτεύτηκαν τρελλά και τους χάριζαν κάθε φορά και ένα νησί. Δικό τους, κατάδικό τους. Και για να δείξουν την αγάπη και τον έρωτά τους έδιναν στο νησί το όνομα της αγαπημένης τους.
Οι θεοί του Ολύμπου, εκείνα τα πανάρχαια χρόνια ήταν πολύ μα πολύ γενναιόδωροι!
Η Φρειδερίκη Τζόκα - Ζήση γεννήθηκε στην Καμαρίνα (Ζάλογγο) Πρέβεζας και μοιράζει το χρόνο της μεταξύ Αθήνας και Πρέβεζας.
Εκπαιδευτικός πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, απόφοιτη της Αρσακείου Παιδαγωγικής Ακαδημίας Αθηνών, εργάστηκε στην ιδιωτική και κυρίως στη δημόσια εκπαίδευση. Στα ενδιαφέροντά της, πριν και πάνω από όλα η εκπαίδευση, και παράλληλα η αγάπη της για την ελληνική μυθολογία. Ειδική πτέρυγα του Λαογραφικού Μουσείου Καμαρίνας του Δήμου Ζαλόγγου στεγάζει την πλούσια σε λαογραφικό υλικό ιδιωτική συλλογή της.
Είναι παντρεμένη και μητέρα τριών παιδιών.
