Απ' όλους τους πολιτικούς αγώνες, ο πόλεμος κι η ειρήνη εμφανίζονται ως οι τυπικότεροι της διαλεκτικής μεταξύ του φίλου και του εχθρού. Ας πάρουμε πρώτα την περίπτωση του πολέμου΄. Εκείνος που θα ισχυριζόταν πως μπορεί να προσθέσει ουσιώδη πρωτότυπα στοιχεία στη θεωρητική ανάλυση που έκανε ο Klausewitz για τον πόλεμο, θ' απεδείκνυε κυρίως μεγάλη βλακεία. Ο συγγραφέας του "Περί του πολέμου" (1827) έχει, μπορούμε να πούμε, επεξεργαστεί σ' ανύποπτο χρόνο τον ιδεότυπο του πολέμου εν γένει, που παραμένει εν ισχύ παρά τις απειλές μιας θερμοπυρηνικής σύγκρουσης, ή μάλλον αυτές οι απειλές καθώς και ο Ψυχρός Πόλεμος δεν κάνουν τίποτα παρά να βεβαιώνουν την ορθότητα των εξηγήσεων του Klausewitz. [...] (από την εισαγωγή του Ζυλιέν Φρεντ, που προέρχεται από το βιβλίο του "L'essence du politique"/"Η ουσία του πολιτικού", Παρίσι, 1965) Το κείμενο που ακολουθεί προέρχεται από μετάφραση της γαλλικής έκδοσης του "Περί του πολέμου" των εκδόσεων Minuit του 1984. Η έκδοση αυτή είναι πανομοιότυπη με την αρχική γερμανική, της Maria von Klausewitz, γυναίκας του συγγραφέα, που εξέδωσε μετά το θάνατο του συγγραφέα. Στην παρούσα έκδοση μεταφέρθηκαν όλα τα κεφάλαια του περίφημου αυτού έργου, που αφορούν στη θεωρία και φιλοσοφία του πολέμου. Η σειρά των κεφαλαίων κι η αρίθμηση των παραγράφων ακολουθούν πιστά τις δύο προαναφερθείσες εκδόσεις. Βάνιας Σεμελίδης ("Σημείωμα του εκδότη")
Ο Καρλ φον Κλαούζεβιτς (1780-1831) υπήρξε στρατιωτικός και θεωρητικός του πολέμου, που αναδείχθηκε μέσα στο κλίμα της πεφωτισμένης δεσποτείας του Βασιλείου της Πρωσίας, με την υψηλού επιπέδου γραφειοκρατία και τον πανίσχυρο στρατό. Γεννήθηκε με πλήρες όνομα Καρλ Φίλιπ Γκότφριντ φον Κλαούζεβιτς στην πόλη Μπουργκ της Δυτικής Πρωσίας, κοντά στο Μαγδεμβούργο. Καταγόταν από μεσοαστική οικογένεια με πατέρα συνταξιούχο συνταγματάρχη. Ο νεαρός Κλαούζεβιτς ακολούθησε το επάγγελμα του πατέρα του και σε ηλικία 12 ετών κατατάχθηκε στον πρωσικό στρατό, ως σημαιοφόρος. Το 1801 εισάγεται στη Στρατιωτική Ακαδημία του Βερολίνου (αποφοίτησε το 1803), όπου σπουδάζει τη στρατιωτική τέχνη υπό την καθοδήγηση του Γκέρχαρντ φον Σάρνχορστ, μελετά φιλοσοφία και φιλολογία και αναπτύσσει τις βασικές στρατιωτικές του αντιλήψεις. Το 1806 συμμετέχει στην εκστρατεία της Ιένας και συλλαμβάνεται αιχμάλωτος στο Μπρεσλάου. Επιστρέφει στην Πρωσία, μετά από δύο χρόνια, όπου διορίζεται τμηματάρχης στο Υπουργείο Στρατιωτικών και παίρνει ενεργό μέρος στην προσπάθεια αναδιοργάνωσης του πρωσικού στρατού υπό τον υπουργό Σάρνχορστ. Το 1810 διορίζεται καθηγητής στη Στρατιωτική Ακαδημία του Βερολίνου, κοντά στον διάδοχο της Πρωσίας. Δύο χρόνια αργότερα παραιτείται από τη θέση του και μπαίνει στην υπηρεσία του ρωσικού στρατού εναντίον του Ναπολέοντα. Το 1814 επιστρέφει στον πρωσικό στρατό, όπου διακρίνεται πολεμώντας κατά των Γάλλων του Ναπολέοντα φτάνοντας στο αξίωμα του επιτελάρχη των πρωσικών δυνάμεων στη μάχη του Βατερλό, που έκρινε την τύχη του Γάλλου στρατηλάτη, το 1815. Το 1818 και σε ηλικία 38 ετών ο Κλαούζεβιτς προάγεται σε υποστράτηγο και τοποθετείται διευθυντής της Στρατιωτικής Ακαδημίας του Βερολίνου. Μέχρι το θάνατό του το 1831 αφοσιώθηκε στην έρευνα και το γράψιμο. Η φήμη του Κλαούζεβιτς ως τις μέρες μας οφείλεται στο ημιτελές έργο του "Περί του πολέμου" (ελλ. εκδ. "Βάνιας"), που άσκησε μεγάλη επιρροή τόσο στους στρατιωτικούς όσο και στους διεθνολόγους και τους πολιτικούς επιστήμονες. Στο έργο αυτό ανήκει η περίφημη αποστροφή "Πόλεμος είναι απλώς η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα". Πέθανε από χολέρα σε ηλικία 51 ετών στις 16 Νοεμβρίου του 1831. Έγραψε επίσης τα έργα: "Επισκόπηση της στρατιωτικής εκπαίδευσης", 1810, "Τρία σύμβολα της πίστης", 1812, "Κριτικές μελέτες για τις εκστρατείες του Ναπολέοντα 1796 και 1812-15", κ.ά.
Μη Διαθέσιμο
