Μετά τις τρεις πολιτικοοικονομικές δίκες, "Κατ' Ανδροτίωνος", "Κατά Τιμοκράτους" και "Προς Λεπτίνην", ο Δημοσθένης στρέφεται προς την πολιτική. Τώρα πια είναι ο ίδιος αγορητής και σύμβουλος στην Εκκλησία Του Δήμου. Οι πρώτες μεγάλες πολιτικές δημηγορίες του καλύπτουν τα προβλήματα της αθηναϊκής εξωτερικής πολιτικής σε κρίσιμες περιοχές. Ο "Περί των συμμοριών" λόγος εξετάζει την πολιτική της Αθήνας προς τον Πέρση βασιλιά και γενικά τις σχέσεις Ευρώπης - Ασίας. Ο λόγος "Υπέρ Μεγαλοπολιτών" αναφέρεται στο Πελοποννησιακό ζήτημα και την ανάμειξη της Θήβας στα νεοϊδρυθέντα κράτη, Αρκαδική Ομοσπονδία και Μεσσηνία, μετά την κατάρρευση της Σπαρτιατικής Ηγεμονίας. Στον λόγο αυτόν αναπτύσσεται η θεωρία της "ισορροπίας των δυνάμεων", που επηρέασε αποφασιστικά την πολιτική της Ευρώπης στα νεότερα χρόνια. Την αρχή της "ισορροπίας των δυνάμεων" ("balance of power") εφάρμοσε κυρίως η Αγγλία και σ' αυτήν χρωστούσε ένα σημαντικό μέρος της δύναμής της. Ο "Περί της Ροδίων ελευθερίας" λόγος εξετάζει το ζήτημα της αθηναϊκής πολιτικής απέναντι στα πρώην μέλη της Αθηναϊκής αυτοκρατορίας, Ρόδος, Χίος, Μυτιλήνη, Βυζάντιο.
