Έτος 2070, σε πολιτεία μακρινής χώρας...
Η μαύρη κλούβα σταματά στην έρημη Πλατεία Δημαρχείου, λίγο πιο πέρα από το πανέμορφο πάρκο της, με τα κομψά σε σχήμα, μεταλλικά παγκάκια, που παρά τη βραδινή ώρα και το φτωχό φωτισμό του, εξακολουθεί να φαίνεται ελκυστικό και φιλόξενο. Βραδυά ανοιξιάτικη, φρέσκια και στα ανθισμένα παρτέρια του, τα νιόγεννα ζουμπούλια και οι ποικιλόχρωμοι θύσανοι υακίνθων, μοσχομυρίζουν ακόμη περισσότερο ετούτη την περασμένη ώρα. Πρόκειται για ένα θαύμα τελικά, αφού κάποια από τα άνθη στα παρτέρια του μεγάλου κήπου, μοσχοβολούν, απλά γιατί δεν είναι μεταλλαγμένα!.. Αυτό επιβεβαιώνεται και από αυτή καθαυτή, την αναπνοή του ανθρώπου: ναι, αλήθεια ξεχωρίζει το άρωμά τους! Ένα ευλογημένο άρωμα και μία εξίσου ευλογημένη γύρη, προκειμένου ότι την τελευταία πεντηκονταετία, η γύρη των λουλουδιών της Κενόπολης, ήταν εν γένει, στείρα. Ετούτη η σπάνια γνησιότητα των λουλουδιών του πάρκου της Πλατείας Δημαρχείου του Wetlands, της Κενόπολης, στη διάρκεια της ημέρας, είλκυε στην περιοχή τις καταπληκτικές μέλισσες, που είχε επίσης διαπιστωθεί ότι οι αριθμοί τους όλο και περισσότερο αφανίζονταν, κυρίως από τα πάρκα πολλών περιοχών της Κενόπολης. Κατ' εξαίρεση λοιπόν, στο πάρκο της Πλατείας Δημαρχείου, όπως παραπάνω, εκτυλισσόταν ένα υπέροχο θαύμα!
