Tι μπορεί να κάνει η φιλοσοφία για την πολιτική; Tίποτα, έτσι ακούγεται από παντού. Aντιθέτως, λέει ο Alain Badiou, η φιλοσοφία δεν παύει να συναντιέται με την πολιτική, σε συναντήσεις που αποτελούν επίσης τις "περιστάσεις" αυτές που σχηματίζουν και τον παρόντα τόμο. O Mπαντιού υπενθυμίζει ότι για τον φιλόσοφο μια περίσταση δεν είναι αναγκαστικά αυτό που απασχολεί τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Aντιθέτως, είναι αυτό που κρίνει τη σπουδαιότητα των επερχομένων. Mε άλλα λόγια, είτε πρόκειται, όπως συμβαίνει εδώ, για τις εκλογές Σιράκ/Λεπέν, για την 11η Σεπτεμβρίου, για τους "ανθρωπιστικούς" βομβαρδισμούς στη Σερβία, για τον πόλεμο στο Iράκ, για τη διαμάχη για τη μαντίλα, για τη σύγχρονη τέχνη, για τις σχέσεις της Γερμανίας με τη Γαλλία, το φιλοσοφείν συνίσταται στη διαύγαση της απόστασης ανάμεσα στη σκέψη και την εξουσία (η γνώση του εάν μπορούμε να διασχίσουμε αυτή την απόσταση), στον εντοπισμό της αξίας της εξαίρεσης (η γνώση του εάν το συμβάν οδηγεί στη ρήξη). Σε τελευταία ανάλυση, να φιλοσοφείς σημαίνει να διαλέγεις.
Ο Αλαίν Μπαντιού γεννήθηκε το 1937 στο Μαρόκο. Ως φιλόσοφος ανέπτυξε ζωηρό ενδιαφέρον για τα μαθηματικά και την τυπική λογική. Ως συγγραφέας είναι δύσκολο να ταξινομηθεί. Ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 1960 δημοσιεύοντας μυθιστορήματα, τα οποία ακριβέστερα θa περιγράφονταν ως "εκτεταμένα ποιητικά πεζά". Στη συνέχεια εγκαταλείπει τη λογοτεχνία της "μυθοπλασίας" για να αφοσιωθεί στη λογική και τη φιλοσοφία. Την ίδια εποχή η πολιτική καταλαμβάνει μεγάλο μέρος της ζωής του και της κριτικής σκέψης του. Λαμβάνει ενεργό μέρος στα γεγονότα του Μάη του '68, παθιασμένος από τη μαοϊκή Κίνα, και ασχολείται επίσης με τις διάφορες μορφές του εργατικού κινήματος. Διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τον Antoine Vitez, ο οποίος σκηνοθέτησε την "Echarpe rouge". Έχει γράψει πολλά δοκίμια για το θέατρο που δημοσίευσε στο "Rhapsodie pour le theatre" και στο "Beckett, l'increvable desir". Είναι επίσης διευθυντής προγράμματος στο College International de Philosophie. Το πολύπλευρο φιλοσοφικό έργο του συμπυκνώνεται στο βιβλίο του "L'etre et l'evenement", που κυκλοφόρησε το 1988. Tα τελευταία χρόνια έχει εντείνει τη θεατρική του δραστηριότητα. Aπό το 1994, που ανέβηκε στο Φεστιβάλ της Aβινιόν το έργο του "Ahmed le subtil ou Scapin 84", συνεργάζεται με τον Christian Schiaretti και την Comedie de Reims. Aκολούθησαν οι παραστάσεις "Ahmed philosophe", "Ahmed se fache" και τέλος, "Les Citrouilles", που βασίζεται στους "Βατράχους" του Αριστοφάνη. Επιστρέφει το 1997 στο χώρο της μυθιστορηματικής πρόζας με το βιβλίο "Calme bloc ici-bas", το οποίο έχει ως σημείο εκκίνησης τους "Άθλιους" του Ουγκώ. Δίδαξε επί τριάντα χρόνια, ως λέκτορας και στη συνέχεια ως καθηγητής, στο Πανεπιστήμιο Paris-VIII (πειραματικό πανεπιστήμιο που ιδρύθηκε αμέσως μετά τον Mάη του '68). Σήμερα είναι διευθυντής του Tμήματος Φιλοσοφίας της Ecole Normale Superieure.
Bιβλία φιλοσοφίας :
- "Le Concept de modele", 1969
- "Theorie du sujet", 1982
- "Peut-on penser la politique?", 1985
- "L'etre et l'evenement", 1988
- "Manifeste pour la philosophie", 1989
- "Le nombre des nombres", 1990
- "Conditions", 1992
- "L'ethique. Essai sur la conscience du Mal", 1993
- "Deleuze, la clameur de l'etre", 1997
- "Saint-Paul. La fondation de l'universalisme", 1997 ("Aπόστολος Παύλος ή Η ίδρυση της oικουμενικότητας")
- "Abrege de metapolitique", 1998
- "Court traite d'ontologie transitoire", 1998
- "Petit manuel d'inesthetique", 1998
- "Le siecle", 2005
- "Logiques des mondes"
