«…Ακούω να µε κατηγορούν ότι επιδίωξα να
καταστρέψω τους θεσµούς,
Αλλά πραγµατικά δεν είµαι ούτε κατά ούτε
υπέρ των θεσµών·
(Τι αλήθεια κοινό έχω εγώ µε αυτούς; —Τι κι αν
τους καταστρέφανε;)
Το µόνο που επιθυµώ είναι να ιδρύσω στο
Μαναχάτα και σε κάθε πόλη της
ενδοχώρας και στις ακτές
αυτού του µέρους,
Όπως και στα δάση και στα χωράφια και σε
κάθε µικρό ή µεγάλο πλοίο που
διασχίζει αυτά τα νερά,
Χωρίς οικοδοµήµατα, κανόνες, θεµατοφύλακες,
ή κάποια διαφωνία,
Τον θεσµό της ακριβής αγάπης των συντρόφων…»
Ο Ουώλτ Ουίτμαν (Walt Whitman), ο επιφανέστερος αμερικανός ποιητής του προηγούμενου αιώνα (1819-1892), είχε αγγλική και ολλανδική την καταγωγή. Στα νεανικά του χρόνια αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει τις σπουδές του για να εργασθεί ως ξυλουργός, οικοδόμος, τυπογράφος και δάσκαλος. Από το 1838 άρχισε να συνεργάζεται με εφημερίδες και περιοδικά.
Βαθιά επηρεασμένος από τις θεωρίες του Έμερσον εκδίδει, το 1855 στην πρώτη της μορφή, τη συλλογή του "Φύλλα χλόης", αποτελούμενη από δώδεκα ποιήματα. Έκτοτε εμπλουτίζει σε αλλεπάλληλες εκδόσεις τη συλλογή αυτή με νέες συνθέσεις, εξασφαλίζοντας την αναγνώριση φανατικών θαυμαστών όπως ο Σουίνμπερν και ο Ο.Μ. Ροσσέτι, αλλά και την επιφυλακτικότητα του ευρύτερου κοινού, κυρίως για τις προωθημένες περί ηθικής αντιλήψεις του. Κατά τον Αμερικανικό Εμφύλιο υπηρετεί ως εθελοντής νοσοκόμος, εμπειρία που τον σφραγίζει και που την καταγράφει στα "Πολεμικά απομνημονεύματά του" (1875). Άλλα του έργα: "Δημοκρατικές απόψεις" (1871), "Δείγματα ημερών" (1882), "Κλαδιά του Νοεμβρίου" (1888), "Χαίρε, φαντασία μου" (1891).
