Ποιήματα και πεζά 1998-2018

«Τα παιδικά μας χρόνια
κοιμούνται σε άνθη νερατζιάς
σε τρυφερά σεντόνια
και σε ανεπαίσθητο άνεμο
αναδεύονται
ξυπνάνε.

Κι ο ύπνος μας είναι ελαφρύς
κι όσο περνούν τα χρόνια
λιγοστεύει.
Σε παρακαλώ βοριά μου
φύσα ταπεινά.

[Απόσπασμα από την ποιητική συλλογή «Νερά απαρηγόρητα» της Γιώτας Αργυροπούλου]