Σε διάστημα δεκατριών χρόνων, από το 1983 ως το 1996, ενδιάμεσα στο άλλο συγγραφικό του έργο, ο Ι. Μ. Χατζηφώτης παρουσίασε τέσσερις ποιητικές συλλογές, που κυκλοφόρησαν σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων: Τ' Αγιονορίτικα (1983), Τα Κυπριώτικα (1989), Τ' Αλεξανδρινά (1994), Τα Αιγαιοπελαγίτικα (1996), καθώς και το ποίημα "Καρδιά μου Σεράγεβο", που συνοδεύει το ομότιτλο χρονικό της αποστολής του το 1993 στη Βοσνία (Αθήνα, 1994). Συνολικά 64 ποιήματα, όπου τα βιώματά του μετουσιώνονται σε στίχους λιτούς, αψιμυθίωτους, κουβεντιαστούς, γεμάτους νοσταλγία, πόνο και αγωνία για τη γενέτειρά του Αλεξάνδρεια, τη ματωμένη Κύπρο, το Ελληνικό Αρχιπέλαγος, απ' όπου η δωδεκανησιακή καταγωγή του, το "Περιβόλι της Παναγίας" 'Αγιον Όρος, "Ανθρωπος των ταραγμένων καιρών μας με εμπειρίες οδύνης και πυρετό αναζήτησης, αδιάκοπη επιστροφή στις ρίζες και μυστική κλήση", όπως γράφει ο Νέστορας Μάτσας, οραματίζεται ένα καλύτερο κι ανθρωπινότερο αύριο για τον κόσμο μας, όπου θα παραμερίσουν οι πόλεμοι και τα μίση και η ειρήνη, η δικαιοσύνη, η ελευθερία θα γίνουν κοινά αγαθά. Μιλώντας στο Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου ο δρ Κλείτος Ιωαννίδης έχει τονίσει (14.3.1990) πώς "πρόκειται για τον αιώνιο αγώνα της ποίησης να θεραπεύσει, αλλά και να εξορκίσει την άρνηση, ν' αντισταθμίσει την καταχνιά του κόσμου τούτου".
