Η οποιαδήποτε ανάλυση των σχέσεων Ελλάδας-Τουρκίας πρέπει να έχει οξύτατη αίσθηση της ιστορικότητας, της διαλεκτικής της και των αντιφάσεών της. Η απελευθερωτική δύναμη της ανάμνησης δεν καλείται εδώ να αποσπάσει το παρόν από την εξουσία του παρελθόντος, ούτε να εξοφλήσει ένα χρέος του παρόντος προς το παρελθόν. Βέβαια η Εθνική Στρατηγική, όπου και όταν υπάρχει, στηρίζεται κύρια στη διαφυλαγμένη κοινωνική εμπειρία και ιστορική Μνήμη. Η σχέση μας με το παρελθόν και η μετάδοση της μνήμης αποκτούν κεντρική σημασία τη στιγμή του Κινδύνου. Η μετάδοση της μνήμης γίνεται ένα πεδίο μάχης, όπου αναπτύσσεται μία “επαναστατική κατάσταση στην πάλη για την απελευθέρωση του καταπιεσμένου παρελθόντος”. Η απελευθέρωση αυτή γίνεται πάντα προς την κατεύθυνση του μελλοντικού κόσμου. “Δεν υπάρχει μνήμη παρά στην κατεύθυνση του κόσμου που έρχεται”. Η Εθνική Στρατηγική παράγεται μέσα από την αντιπαράθεση αυτού που υπάρχει, με εκείνο που το ίδιο βεβαιώνει ότι είναι και την αντίφαση μεταξύ υπαρκτού και της δυνατότητάς του.
O Παύλος Χρήστου γεννήθηκε στα Καμάρια Ευβοίας, εισήλθε στην Σχολή Ικάρων το 1976 και αποφοίτησε το 1980. Έχει σπουδές στη Στατιστική, στον Ηλεκτρονικό Αυτοματισμό, στα Ποιοτικά Πρότυπα Διοίκησης και Οργάνωσης, στον Προγραμματισμό και μεταπτυχιακά στις Στρατηγικές Σπουδές και Διεθνείς Σχέσεις. Είναι υποψήφιος διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο ABERDEEΝ με θέμα "Ευρωαντλαντικές σχέσεις και συνεργασία με τη Ρωσία" και στο Πανεπιστήμιο του ΕSSEX με θέμα "Greek -Turkish relations in the new strategic-geopolitical environment".Είναι άμισθος επιστημονικός συνεργάτης του Πανεπιστημίου Αθηνών (Εργαστήριο Φυσικής) και έχει διατελέσει Εθνικός Αντιπρόσωπος και Εκπρόσωπος στον Ο.Α.Σ.Ε, Ν.Α.Τ.Ο, Ε.Ε, EUROCONTROL, Ο.Η.Ε, I.C.A.O, καθώς επίσης και σε Επιτροπές του νατοϊκού Συστήματος Διοίκησης και Ελέγχου.
