Λένε πως ο έρωτας είναι αυτόχειρας... Λένε πως οι ερωτικές ιστορίες είναι λυπητερές στο τέλος τους και ελάχιστες από αυτές έχουν ένα αισιόδοξο φινάλε. Είναι όμως έτσι; Έρωτας, ενθουσιασμός, απελπισία, ένα μεγάλο παιχνίδι που κινεί τον κόσμο, τον γυρνάει σαν σβούρα και τον αφήνει πάλι στο σημείο που τον άρχισε.
Η ηρωίδα του βιβλίου ζει μέσα από τον έρωτα, μαθαίνει να παλεύει με τα αδιέξοδά του και στο τέλος νικά, γιατί καταλαβαίνει πως όλο το ερωτικό παιχνίδι είναι η ίδια η ζωή, η κάθε ανάσα που το σύμπαν, της επιτρέπει να παίρνει, το κάθε ξημέρωμα και ηλιοβασίλεμα, το κάθε δάκρυ και το γέλιο...
Χορεύει μέσα στην δίνη της επιθυμίας για να την μάθει καλύτερα, να την κρατά στην ψυχή της και να την κοινωνεί με τον άλλον αλλά και με τον εαυτό της για να κατανοήσει στο τέλος, πως ο έρωτας είναι πάντα ευλογία.
Η Λαμπρίνα Α. Μαραγκού γεννήθηκε στην Αθήνα το 1961, όπου ζει και εργάζεται ως εκπαιδευτικός. Είναι διδάκτωρ του Ιονίου Πανεπιστημίου.
Πρωτοεμφανίζεται στη λογοτεχνία με το μυθιστόρημά της για εφήβους, "Χνάρια στην άμμο" (Έπαινος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς). Άρθρα της για τη λογοτεχνία έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες και περιοδικά, κάνει δε βιβλιοκριτική στο περιοδικό της Οδού Πανός.
