Πουέντε

Πουέντε θα πει θα σε ξαναδώ στην απέναντι κρεμάμενη άκρη και δεν θα είσαι παρά ανάστροφα εγώ. Δεν πρόλαβα να σου το πω λυγίζει ο χρόνος μα δες με όσο ταλαντώνομαι τόσο αναδιπλώνεται και είσαι μόλις ένα σάλτο μακριά. Κοίτα με τα μαλλιά μου άφησα και άσπρισαν και κουβαλώ μαζί μια κιμωλία στο τσιμέντο μονάδες τα χρόνια σε συγχορδίες έμαθα και τα μετρώ σε στάλες βροχής στη θημωνιά-κεφάλι μου. Πουέντε θα πει είμαστε τρεις. Αυτός ο μέσος αφανής και ιχνηλάτης και στα παιχνίδια μας και στην τραμπάλα ο Ζυγιστής. Δεν υπολόγισε το ύψος πως φοβάσαι. Πως της γης το ρίγος τρέμω. Κι αν δεν με βλέπεις, με ακούς απέθαντη η φωνή νανουρίσματα θα σου τραγουδώ ακόμα μην ξυπνήσεις. Δεν πρόλαβα να σου το πω βυθίζεται στο κέντρο της η Ώρα. Αντένες οι δείχτες ουράνιες συντεταγμένες. Άκου το σπάσιμο στη φωνή μου, είσαι μόλις έναν στίχο μακριά.