Οι δομές πρώτης σχολικής εκπαίδευσης αποτελούν ένα πλούσιο περιβάλλον κοινωνικών ανταλλαγών όπου μέσα από παιγνιώδεις και βιωματικές δραστηριότητες δίνεται η δυνατότητα πολυάριθμων αλληλεπιδράσεων για μεγάλο χρονικό διάστημα στη διάρκεια τόσο των ελεύθερων δραστηριοτήτων όσο και του διαλείμματος. Ο αυξημένος χρόνος έκθεσης των παιδιών, κυρίως προσχολικής ηλικίας, σε αλληλεπιδράσεις αυξάνει αναλογικά την πιθανότητα να συναφθούν πολλαπλές θετικές ή αρνητικές σχέσεις. Στη διάρκεια της πρώτης σχολικής ηλικίας διαμορφώνονται οι πρώτες φιλικές σχέσεις, παρατηρούνται οι πρώτες συγκρούσεις, καλλιεργούνται οι κοινωνικές δεξιότητες, διαμορφώνονται οι αρχικές προτιμήσεις στις παρέες, επιλύονται θέματα προσαρμογής και αναδύονται οι πρώτες διαδικασίες σύναψης διαπροσωπικών σχέσεων. Η πρωτογενής πρόληψη κατά του σχολικού εκφοβισμού είναι αποτελεσματικότερη όταν εφαρμόζεται στη διάρκεια αυτών των πρώτων πειραματισμών που χαρακτηρίζουν τις διαδικασίες κοινωνικοποίησης, καιρό πριν οι σχέσεις στα μέλη των διαμορφούμενων ομάδων αποκτήσουν σταθερή μορφή.
Στο βιβλίο αυτό το θέμα της πρόληψης αναλύεται σε δύο μέρη: 1. Σε ένα θεωρητικό μέρος όπου παρατίθενται σύγχρονα δεδομένα τα οποία έχουν επιστημονική τεκμηρίωση και αφορούν στις αιτίες, το πλαίσιο και την ποιότητα των διαπροσωπικών σχέσεων που, ως παράγοντες κινδύνου, μπορεί να οδηγήσουν στην ανάδυση σχέσεων θυματοποίησης σε μεγαλύτερες ηλικίες και 2. Σε ένα πρακτικό μέρος όπου περιλαμβάνονται ενδεικτικές δραστηριότητες οι οποίες συμφωνούν με το θεωρητικό πλαίσιο. Η φιλοσοφία, η δομή και το περιεχόμενο των προτεινόμενων δραστηριοτήτων έχει λάβει θετική εισήγηση στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού προγράμματος Erasmus + ΚΑ2.
Εκπαιδευτικός δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, δικάκτωρ διδακτικής της ιστορίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
