"Διαβάζοντας τα κείμενα που έγραψε η Βασιλική Γκίκα - Μαρκεσίνη, ένα μικρό απάνθισμα από τις πλούσιες πνευματικές εμπειρίες της εν Κυρίω, μεταφέρθηκα με τη σκέψη μου και τους κτύπους τής καρδιάς μου στο 1970. Ήταν η χρονιά που ο Κύριος παρουσιάζοντάς μου την ίδια, ένα φωτεινό παράδειγμα μέσα σ' έναν χώρο Δημοσίου γραφείου, ο Χριστός με έλκυσε στον Εαυτόν του...
Γυρίζω πίσω στα χρόνια που έζησα χωρίς Χριστό και σ' αυτά που έζησα με τον Χριστό, μετά το 1970. Τα πρώτα ήταν γεμάτα απελπισία, απογοήτευση, απαισιοδοξία, χωρίς ελπίδα, χωρίς φως. Προσπαθούσα να βρω κάποια ικανοποίηση και ευχαρίστηση στα ποιήματα πολλών ποιητών. Τα χρόνια με τον Χριστό είναι γεμάτα από το φως τού Προσώπου Του. Μια πορεία μέσα στην αγάπη Του, στο έλεός Του, στην προστασία Του και στην οδηγία Του. Το νιώθουμε τόσο ζωντανά και σ' αυτά που έγραψε η Βασιλική γι' αυτούς που "προηγήθηκαν ημών". Ο Θεός έσωζε και σώζει αμαρτωλούς ανθρώπους και τους φέρνει στον δρόμο που οδηγεί στην αιωνιότητα μαζί Του... Τι όμορφο είναι, να γυρίζεις πίσω και να βλέπεις λαμπάδες αναμμένες σαν μια φωτεινή γραμμή που μακραίνει...".
