Μ’ αυτό το βιβλίο ασκώ σε ένα ορισμένο και περιορισμένο τομέα της ζωής μου το ιερό και αναφαίρετο δικαίωμα της μνήμης μου. Δεν μπορεί κανείς να με εμποδίσει σ’ αυτό. Είμαι ελεύθερος ενόσω θυμάμαι! Σεβαστείτε παρακαλώ αυτή την ελευθερία μου, όπως και όσο εκφράζεται και σ’ αυτό το βιβλίο μου! Μπορείτε όλα να τα αμφισβητήσετε, αν είστε οπαδοί της στρεβλωμένης σύγχρονης περί ελευθερίας αντίληψης. Ένα όμως δεν μπορείτε όσο κι αν το θέλετε, να αμφισβητήσετε και πολύ περισσότερο να εμποδίσετε: το δικαίωμά μου να σκέπτομαι!
Ελάτε λοιπόν να διαβάσομε τον σκληρό δίσκο της μνήμης μου από τα λατρεμένα χρόνια των σπουδών μου, από τα χρόνια εκείνα που είμαι βέβαιος ότι κανένας μας δεν ξέχασε ποτέ!
Ο Βασίλειος Νικόπουλος γεννήθηκε το 1942 στο χωριό Πωγωνίσκος της επαρχίας Κόνιτσας του νόμου Ιωαννίνων. Είναι έγγαμος, με δύο τέκνα. Αποφοίτησε από το γυμνάσιο Κόνιτσας με άριστα και εισήχθη στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ, επιτυχών πρώτος στις εισαγωγικές εξετάσεις. Πήρε το πτυχίο του με άριστα και αναγορεύθηκε διδάκτωρ του ίδιου πανεπιστημίου. Το 1971 εισήλθε στο δικαστικό σώμα και διορίστηκε έμμισθος πάρεδρος παρά πρωτοδίκαις στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης. Διήλθεν επιτυχώς όλες τις βαθμίδες της δικαστικής ιεραρχίας και το 2007 επελέγη Πρόεδρος του Αρείου Πάγου. Δημοσίευσε πολλές νομικές μελέτες σε διάφορα νομικά περιοδικά.
Παράλληλα όμως με την επιστήμη και το υψηλό του λειτούργημα ασχολήθηκε και με τη λογοτεχνία. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα με το διήγημα "Το τάμα", το όποιο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Νέα Εστία", όπου δημοσίευσε μια σειρά διηγημάτων.
