Ένα εξαιρετικό κόμικ για τους λάτρεις της 9ης τέχνης και τους εραστές του ρεμπέτικου τραγουδιού από τον David Prudhomme. Ο ίδιος γράφει στον πρόλογο πως χωρίς να είναι Έλληνας, μουσικός ή καπνιστής, το ρεμπέτικο, αυτό το σύμπαν με το αναρχικό πνεύμα, τον παρέσυρε από τότε που το ανακάλυψε. Στην αρχή τού κίνησε το ενδιαφέρον το περιβάλλον στο οποίο αναπτύχθηκε, μέσα στις κακόφημες γειτονιές στις φυλακές στους τεκέδες, στα λιμάνια του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης. Μετά σαγηνεύτηκε από τις μορφές του ρεμπέτικου, τους μουσικούς, τους ρεμπέτες, τους περιθωριακούς, αδέλφια στη δυστυχία και στην εξορία. Η θεματολογία του ρεμπέτικου, το οποίο γεννήθηκε τη δεκαετία του 1920, συγκρίνεται μ' αυτή των πορτογαλικών φάντος, του αργεντίνικου ταγκό. Κάποιοι το ονομάζουν το ελληνικό μπλουζ.
Σ' αυτή τη μουσική διακρίνει μια βαθύτατη σχέση τns Ανατολής και τnς Δύσης. Βρίσκει τον πόνο της ξενιτιάς, τη γοητεία των λιμανιών, τις τσάρκες των ξενύχτηδων, τους χαμένους τους έρωτες. Την ήττα και το χιούμορ. Όταν γεννήθηκε το ρεμπέτικο, το κοινό και οι μουσικοί ήταν αδέλφια. Οι παρίες, τα κατακάθια της κοινωνίας που τραγουδούσαν μ' εκείνη τη βραχνή φωνή, ενοχλούσαν.. Το 1936, ο δικτάτορας Μεταξάς κατέλαβε την εξουσία στην Αθήνα και αποφάσισε ότι αυτοί οι περιθωριακοί και τα τραγούδια τους έπρεπε να συμμορφωθούν.
Γράφει μια φανταστική ιστορία δανειζόμενος τα χαρακτηριστικά, ακόμη και τα ονόματα, από τους πραγματικούς ρεμπέτες. Περιγράφει μια ρεμπέτικη μέρα και νύχτα του 1936 υπό τη σκιά της δικτατορίας του Μεταξά αρκετά κοντά στα πραγματικά γεγονότα. Εμφανίζεται ο Μάρκος Βαμβακάρης ο πατριάρχης του ρεμπέτικου με την ξακουστή κομπανία, που ονομαζόταν "η Τετράς του Πειραιά", ο Μπάτης και ο Ανέστος Δελιάς (ή αλλιώς Αρτέμης).
